Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door jad°relen°ir
Ik heb nog niet zo lang geleden afscheid moeten nemen van mijn Stafford (kruising wel). En zij was de grootste speelkameraad van de kinderen in de familie of van vrienden. Maar wij bleven er telkens bij en maakten de kinderen duidelijk wat mocht en niet mocht. De stok mochten ze bijvoorbeeld niet uit haar muil pakken, ze moesten wachten tot die op de grond lag. Dat soort dingen. Kinderen opvoeden. En hun lichaamstaal van honden aanleren zodat ze bijvoorbeeld weten wanneer ze de hond met rust moeten laten. Nooit heeft onze hond verkeerd gehandeld ten aanzien van een kind. Wij hielden de kinderen meer in 't oog dan onze hond.
Maar onze hond kende ook haar plaats. Elke hond moet duidelijk zijn plaats in de roedel kennen. Dat is een absoluut feit.
Zo ook ten aanzien van onze kippen in den tijd.. onze hond was bijzonder geïnteresseerd om die uit mekaar te scheuren.. wij hebben de kippen opgepakt en ze gedragen tegen onze borst alsof 't onze kinderen waren en vanaf dat moment kon onze hond perfect samen met de kippen en interesseerde het lekkere kippenvlees haar niet meer. Hoe die samen op 't gazon lagen, was een plezier om zien.
Veel verdriet gehad toen we wisten dat ze niet lang meer ging leven..
Ondertussen hebben we weer wat nieuws in huis gehaald. En uiteraard opnieuw Staffords.
|
Daar zegt ge het e, hond moet plaats kennen in de roedel. ...
dat is wat bepaalde mensen absoluut ongeschikt maakt om deze of gelijk welke andere hond te houden.