In België is wel veel nodeloze stress en wegcijfering. Dat hebben anderen me ook al verteld en jobinterviews in België schrikken me af om terug in België te gaan werken. Overdreven vertrouwend in instanties en status, en oppervlakkig voor de rest. In Nederland heb je dat minder en dat zint me meer. Toch denk ik dat dit allemaal relatief is.
Wat me vooral afgeschrikt heeft van België was de langdurig bange opstelling bij de coronamaatregelen, al was het een jaar later wel beter dan in Nederland. Mensen werden het hier uiteindelijk ook moe. Zelf heb ik corona bijna enkel in Nederland meegemaakt en ik herken die strenge naleving in België niet zo. Ik heb nooit met een mondkapje moeten werken en Belgische techniekers die naar het bedrijf werden gestuurd waren allemaal zulke angsthazen die zich bovendien erg belerend opstelden tegenover ons, honderd precent vertrouwend in de virologen.
Belgen cijferen zichzelf veel meer weg uit angst voor gevolgen en uitsluiting en dat vind ik jammer. Ik ben er zelf niet zo gelukkig in. Mijn kapsters uit Kalmthout en Essen zeggen hetzelfde, dat België stress is en Nederlanders gelukkig. Grensbewoners.
Zelf ben ik een slecht voorbeeld, want ik heb het meer naar mijn zin elders dan in België.
Ik kom enkel wel hiervandaan en heb natuurlijk een band met dit land.
De torenhoge zelfmoordcijfers van België kan je niet om heen.