RAMALLAH (ap) -- Nog één gebouw van Yasser Arafats hoofdkwartier in Ramallah stond gisteravond overeind. Daar zat de Palestijnse leider opgesloten. Alle nutsvoorzieningen zijn afgesloten. De andere gebouwen zijn tijdens het weekeinde door Israëlische troepen vernield.
Uit De Standaard
Deze actie van het Israëlische leger is de zoveelste zet in het strategische spel van Sharon om Arafat uit de weg te ruimen. Elke actie van Sharon moet gezien worden in zijn strategie: hij wil de gematigde krachten verzwakken en de radicale versterken.
De radicale krachten worden versterkt door het feit dat de Israëlische regering terroristische acties als beginpunt van de Israëlische acties neemt. Een paar maanden terug was Sharon in Washington om over vrede te praten. Op hetzelfde moment ontploft er een bom in Israël. Wat gebeurt er? Sharon gaat terug naar Israël en gedaan met de vredesgesprekken. Oef. Israël zal zelden kijken naar de daden van de Palestijnse autoriteit. Telkens er een terroristische actie is, d�*n valt het Israëlische leger wel één of meerdere Palestijnse gebieden binnen. Op die manier realiseert Sharon meteen een deel van het programma van Jihad en Hamas, nl. de oorlog met Israël. Deze 2 bewegingen zijn feitelijk objectieve bondgenoten van Sharon. Geen van beide wil vrede, laat staan de akkoorden van Oslo. Beiden zullen meer steun krijgen in geval van oorlog.
De radicale krachten worden nog meer versterkt door het tweede deel van Sharons strategie: de gematigde krachten verzwakken. Internationaal en in Israël zelf doet hij dat door Arafat zoveel mogelijk te marginaliseren. Steeds als er een zelfmoordaanslag werd gepleegd, dreunt een woordvoerder van Sharon hetzelfde liedje: Arafat is verantwoordelijk voor deze aanslag. In een stukje in De Standaard van vandaag klonk het:
"Zoals gewoonlijk stelde Sharon het Palestijnse gezag van Yasser Arafat verantwoordelijk voor die aanslag, waarbij zes doden vielen. Maar de militaire correspondent van de Israëlische tv betwistte dat. ,,Arafat kan er in zijn isolement in zijn hoofdkwartier niets mee te maken hebben'', zei hij."
Hoe vreemd de redenering van Sharon ook mag klinken, hij is -uiteraard met de hulp van de Joodse lobby- er wel in geslaagd zijn redenering aan Bush te verkopen. Hierdoor is ook de vrede op de lange baan geschoven.µ
In de Palestijnse gebieden zelf, worden de gematigde krachten op 2 andere manieren gestopt. Ten eerste door het letterlijk vernietigen van de infrastructuur van de Palestijnse autoriteit. Wie het nieuws van de laatste dagen een beetje volgt, heeft daar helaas geen tekening bij nodig. Ten tweede zorgt de bezetting van de Palestijnse gebieden uiteraard voor zeer veel ongenoegen. Ambulances die niet door mogen rijden, kinderen die niet naar school mogen en ziekenhuizen die om onbekende redenen kort en klein worden geslagen. D�*t is tesamen met het ontbreken van een politieke toekomst dé manier om Palestijnen de radicale weg te laten opgaan.
Wat het uiteindelijke doel hiervan is, mag Joost weten. De Likud-partij (nederlandstalige website op
www.likud.nl) van Sharon heeft enkele maanden terug tegen de oprichting van een Palestijnse staat gestemd. Voor hen vormt de verbanning van de Palestijnen naar Jordanië een optie. Een optie waar ook de neo-conservatieven rond Bush voor te vinden zijn.