Dus dat de "wereld an sich" niet die van onze voorstelling is.
Zo dat er dus twee werelden zijn.
Ware dat zo dat de wereld alleen onze voorstelling is, hoe is Kant dat ooit op de idee gekomen dat er ook nog een "Ding an sich" zou kunnen bestaan?
Hoe kan hij iets weten wat hij anderzijds ook niet kan weten?
En is het wel een weten of ook alleen maar een voorstelling?
Dan zou dat hele weten een illusie zijn.
Om maar te zwijgen over het zeer diepe probleem wie Kant dan zelf zou zijn.
Wie is de "Kant an sich"?
Is hij een voorstelling of een weten?
Moeten we dan zeggen dat Kant zelf de "Kant an sich" niet kan kennen?
Kant kent zichzelf niet.
Hij is een voorstelling die voorstellingen produceert, maar kennen doet hij zichzelf niet als een "Ding an sich", of beter: een "Persoon an sich".
Kant is dan een voorstelling, die zichzelf voorstelt, maar wie hij "an sich" is dat weet hij niet.
Hij kijkt in de spiegel en denkt: "Wie ben ik toch?"
Helemaal geen gekke vraag.
|