Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Eurosceptic
Vroeger bedoelde men hiermee "de kinderen geld geven".
Vandaag de dag denk ik dat het verstandiger is dat wie mogelijkheden heeft (vrijstaande woning) een stuk bijbouwt om de kinderen te huisvesten.
Verder vraag ik me serieus af wat investeren in Vlaanderen nog te bieden heeft. De sociaal-economische achteruitgang is keihard merkbaar in het onderwijs, in het groeiend aantal leefloners, in het stijgend aantal allochtonen en asielzoekers waar niemand nog aan ontsnapt. In de winter krijgen alle gepensioneerden last aan hun gewrichten vanwege aanhoudende koude. Dit brengt met zich mee dat men moet stoken, wat ook heel duur is.
Het vastgoed is zodanig overprijsd dat elk koppel een groot risico boven het hoofd hangt.
Ik zie geen enkel argument om in Vlaanderen te investeren, denkend dat het een goede belegging zou zijn. Liever cohousing, de huur splitten met een aantal mensen. Langer bij de ouders blijven en elders investeren.
|
Niet dat ik je helemaal niet zou begrijpen, maar om het cru te zeggen:
als je in Vlaanderen zo'n achtervolgingswaanzin krijgt, en van alles en nog wat smetvrees ondervindt, dan moet ge verhuizen. Bedenk evenwel dat je daarmee niet 'geneest'. De symptomen zullen ook elders gauw terug opduiken.
(noot en herhaling: ik heb mijn addergebroed geholpen door ze financieel bij te springen vanaf ze een lening aangingen voor hun eigen woning.
Ik betaalde maandelijks een redelijk bedragje mee.
Mocht het ooit misgelopen hebben met die lening, dan had ik de vrijheid om ook niet meer mee af te betalen. Gelukkig is het niet mis gelopen.
tweede noot: ik had ook niet graag dat ze te lang bleven logeren in hotel mama. Max twee jaar arbeidsinkomen en hopsakee, op eigen benen staan. Wel altijd welkom thuis en bla bla ... maar op eigen benen. Vb. cadeautje bij het zelfstandig gaan wonen: een wasmachine. Hotel mama is geen wasserij.