[cato]

Nu de realiteit is doorgedrongen van de bizarre aanval van Hamas en de vele slachtoffers , dringt het in Israel tot de bevolking door dat Netanyahu met zijn regering mede verantwoordelijk is voor deze bizarre oorlog.
Hij kan het beste zo snel mogelijk vertrekken.

citaat Trouw:
In Israël komt van alle kanten kritiek op premier Netanyahu. Diens neiging om verantwoordelijkheid op anderen af te schuiven wekt veel wrevel. Hij zou nu al het veld moeten ruimen, niet pas als het weer rustig is.

Kan Benjamin Netanyahu aanblijven als premier? Is Israël zo in shock dat wat ooit een wet van Meden en Perzen leek – ten tijde van oorlog sluiten de rijen zich – nu niet meer geldt?
In plaats van dat de kritiek verstomt, laait ze deze keer op. Het grootste punt van discussie: is het nú het moment voor de politieke afrekening of moet die wachten tot na de oorlog – wanneer dat ook moge zijn.

Israëlische ministers die slachtoffers bezoeken worden op dit moment weggejoeld. Op sociale media hebben de beelden van de gruwelen van 7 oktober plaatsgemaakt voor kritiek over misstanden, over reservisten die zijn samengetrokken rond Gaza maar niet over de juiste uitrusting beschikken, van helmen en vesten tot schoenen en tandenborstels.

Over restaurants die de reservisten eten brengen, maar het eten mag niet geleverd worden want het is niet koosjer. Over familieleden die nog altijd geen informatie hebben over het lot van hun dierbaren. Over El Al dat niet de vereiste toestemming kreeg op sabbat te vliegen, terwijl juist vele Israëliërs naar huis willen terugkeren, om voor hun land te vechten. Opmerkelijk is dat op tal van gebieden burgers als vrijwilligers hulp leveren, waar de politici het laten afweten.

De opperbevelhebber heeft inmiddels ruiterlijk erkend dat hij heeft gefaald, maar beklemtoont dat het onderzoek moet wachten tot na de oorlog. Ook een enkele minister geeft toe dat de regering heeft gefaald.
Netanyahu niet. Hij lijkt nu het beeld te creëren dat de schuld bij anderen ligt, het leger, de inlichtingendiensten, en dat de protesten tegen hem Israël zouden hebben verzwakt.

‘Zelfs het vormen van een oorlogskabinet – in andere omstandigheden het juiste om te doen – is voor hem slechts een manier om zeker te zijn dat er iemand anders de schuld kan krijgen voor mislukkingen in de Gaza-oorlog’, schrijft Alon Pinkas in de uitgesproken anti-Netanyahu krant Ha’aretz.

Binnen de legertop, zo berichten commentatoren, ging er een zucht van verlichting op. Ze zijn blij met het oorlogskabinet, waarin namens de oppositie twee ervaren oud-commandanten zijn aangeschoven: oppositieleider en oud-opperbevelhebber Benny Gantz en als ‘adviseur’ Gadi Eisenkot, eveneens voormalig stafchef. Zij hebben tenminste geen politieke agenda.
Woedend was de legertop toen Netanyahu het een paar maanden geleden nauwelijks voor hem opnam toen diens ultra-rechtse leden in de regering de veiligheid- en inlichtingendiensten min of meer uitmaakten voor linkse watjes en de demonstrerende reservisten voor anarchisten en landverraders.
Juist de samenwerking tussen de legertop en de politiek is in Israël altijd zeer nauw. Een carrière in het leger dient vaak als opmaat voor het pluche en zelfs het premierschap. dat was zo bij Yitzhak Rabin, bij Ariel Sharon en bij Ehud Barak.

https://www.trouw.nl/buitenland/in-d...vuur~b9c0a49e/