De farmaceutische industrie als liefdadigheidsinstelling? Dat is teveel bij de haren getrokken. Een paar voorbeelden en vervolgens cijfers en argumenten.
AZT (merknaam Retrovir) is de eerste succesvolle AIDS remmer die door de firma GlaxoSmithKline (GSK) op de markt werd gebracht aan een prijs van 10.000 euro voor één jaar behandeling. AZT was oorspronkelijk in de jaren zestig aan Amerikaanse universiteiten ontwikkeld als (weinig succesvolle) antikankerbehandeling. In de jaren '70 werd aan Duitse universiteiten ontdekt dat dit geneesmiddel wel anti-virale eigenschappen bleek te hebben. In de jaren '80 ontdekten Amerikaanse onderzoekers van de Duke universiteit dat het middel werkzaam was tegen het AIDS virus. Pas vanaf dan sprong de farmaceutische industrie op de zaak, patenteerde en commercialiseerde het geneesmiddel als anti-AIDS behandeling. AZT heeft ondertussen GSK miljarden dollars winst opgebracht. Maar onlangs kritiseerde de Wereldgezondheidsorganisatie in scherpe bewoordingen deze firma's voor het feit dat ze niet geïnteresseerd waren in het ontwikkelen van een vaccin tegen AIDS, precies omdat ze vreesden dat dat hun lucratieve markt van de AIDS remmers zou teniet doen. Eenzelfde verhaal vinden we terug bij de ontwikkeling van de andere doorbraakgeneesmiddelen van de laatste jaren: de andere virusremmers (Stavudine en Zovirax), anti-kankergeneesmiddelen (Glivec en Taxol), innovatieve bloeddrukverlagers (Capoten en Renitec), hormonen (EPO), antidepressiva (Prozac)... Erger nog, farmaceutische bedrijven stoppen de productie van belangrijke, soms levensnoodzakelijke geneesmiddelen wanneer die niet voldoende winst meer opleveren. De farmareus Aventis staakte zo, ondanks hevig protest van de Wereldgezondheidsorganisatie, de productie van Eflornithine het enige efficiënte geneesmiddel tegen slaapziekte, omdat de Afrikaanse markt haar niet genoeg opbracht.
1.Een studie van het Amerikaanse National Institutes of Health (NIH), het overheidsinstituut dat al het biomedisch onderzoek subsidieert, onthulde dat 85% van de kosten voor ontwikkeling van de vijf meest verkochte geneesmiddelen van de jaren '90 betaald werd met belastingsgeld. Zo de maagzuurremmer Zantac (GSK, 80% betaald met belastingsgeld), het middel tegen herpesinfecties Zovirax (GSK, 95%), de bloeddrukverlagers Capoten (BMS) en Renitec (MSD, 86%) en het antidepressivum Prozac (Eli Lilly, 77%). Capoten en Renitec waren ontwikkeld via veertien onderzoeksprojecten van Amerikaanse universiteiten en vijf buitenlandse academische studies.
2.Een tweede argument dat de rol van de farmabizz in het onderzoek naar innovatieve middelen relativeert: 85% van de nieuwe geneesmiddelen zijn ‘me too’ middelen. Imitaties of copies van al wat bestaat, zonder dat die iets therapeutisch bijbrengen. Met als enig doel: patentverlenging en lucratieve markten inpalmen. (voor bronnen boek p. 121)
3. De farmaceutische industrie geeft tweemaal zoveel uit aan marketing en reclame dan aan onderzoek en ontwikkeling. Als hoge kosten voor onderzoek en ontwikkeling al een excuus zijn voor de hoge prijzen van geneesmiddelen, welk alibi moeten ze dan verzinnen om hun hoge marketingskosten te verantwoorden. (boek p.167 e.v.)
4. Vandaag zitten we met een groot probleem dat gesponsord onderzoek, gestuurd onderzoek, ook gestoord onderzoek is. Dat staat uitgebreid in mijn boek uitgewerkt adhv de voorbeelden van Vioxx en de SSRI antidepressiva (p.130 e.v.)
Maar nog interessanter materiaal daaromtrent vind je in het zopas gepubliceerde rapport van parlementaire onderzoekcommissie in Engeland die gedurende een half jaar een onderzoek heeft gevoerd naar de invloed van de farmaceutische industrie.
Het rapport van deze onderzoekscommissie is een mooie bevestiging en soms aanvulling van zowat alle stellingen die in het boek ‘De Cholesteroloorlog’ aanbod komen.
Het syntheserapport en de letterlijke verslagen van de hoorzittingen zijn allen raadpleegbaar op:
http://www.publications.parliament.u...th.htm#reports
Je leest over deze kwestie daarin:
“We heard allegations that clinical trials were not adequately designed - that they could be designed to show the new drug in the best light - and sometimes fail to indicate the true effects of a medicine on health outcomes relevant to the patient. We were informed of several high-profile cases of suppression of trial results. We also heard of selective publication strategies and ghost-writing. The suppression of negative clinical trial findings leads to a body of evidence that does not reflect the true risk:benefit profile of the medicine in question. Guidance produced by NICE and others relies on the published evidence. If all the evidence is not published, or if negative findings are hidden, accurate guidance cannot be issued and prescribers cannot make truly evidence-based decisions.”
“The most immediately worrying consequence of the problems described above is the unsafe use of drugs. Over-prescription of the COX-2 inhibitors, Vioxx and Celebrex, has been linked to thousands of deaths and many more cases of heart failure. These case illustrate a series of failures. Manufacturers are known to have suppressed certain trials for these drugs in the US and may have done the same in the UK. In addition, there were inadequacies in the licensing and post-marketing surveillance procedures and excessive promotion of the drugs to doctors.
What has been described as the 'medicalisation' of society - the belief that every problem requires medical treatment - may also be attributed in part to the activities of the pharmaceutical industry. (…)
They claimed that industry's commitment to provide its shareholders with a good return on investment inhibited development of new and improved treatments in the areas of greatest medical need. It was argued that drug innovation tended to be targeted at diseases of affluence rather than priority health needs, and was primarily directed towards developing products for established and emerging mass markets. Furthermore, it was claimed that, unsurprisingly, there is little commercial interest in non-drug intervention and few clinical trials are carried out in this area.
The consent forms do not inform patients that the raw data may be maintained by the industry, not made available to the general public or even reviewed by the regulatory authorities. Prof David Healy stated: The industry takes the data from you, they let you take all the risks, they conceal the data… they take out the good bits of the data, the bits that suit them, and market that back to us and call it science, when clearly it is not”
"Sir Iain Chalmers told us that most clinical trials relating to osteoarthritis of the knee are commercial studies of drugs whereas patients, rheumatologists, physiotherapists and GPs have made clear that what they need, instead of more drug trials, are rigorous evaluations of physiotherapy, surgery and educational/coping strategies"