[satiper]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Het grote gevaar in dat soort termen is dat men van "norm afwijking" een "ziekte" wil maken. Men zou eventueel ook van theopathie kunnen spreken, mensen die aan de ziekte lijden dat ze niet in God geloven bijvoorbeeld.

Als het een echte ziekte is, wil het zeggen dat het een stoornis is die het individu zelf nadeel berokkent daar waar dat individu dat in de grond niet wil. Dat het individu "beter af" zou zijn als het die ziekte niet had.

Er zijn dus inderdaad psychopathieen en sociopathieen die handicappend voor het individu zijn, en waar dat individu een aangenamer bestaan zou hebben mocht het die dingen niet hebben.

Maar hier gaat men vaak uit van het "welzijn van de omgeving". Men gaat zeggen dat een psychopaat ziek is omdat zijn OMGEVING daar last van heeft.

Dat is niet de definitie van een ziekte.

Ik zou zelfs zeggen in een post-humanitaire ecologische maatschappij, dat de meeste individuen dan aan biopathie lijden: ttz ze leven. En hun leven is een nadeel voor anderen. De anderen hebben een ecologisch voordeel als ze dood zouden zijn.

Praktisch
Uitgaan van een zeer extreem geval.
De extremen geven vaak aan in hoever we een bepaalde richting willen uitgaan (of vermijden).
Even een post hernemen (iets dat ik hier ook al eerder plaatste en ook een reactie was op één van jouw posts).
Wat typewerk gespaard
Zie: https://forum.politics.be/showpost.p...&postcount=119

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve
Ja !

Het is de onkunde om het doel helemaal te realiseren die de biosfeer in stand houdt ! Het is omdat geen enkel levend wezen erin slaagt om zodanig machtig te worden dat het alles kan extermineren dat het leven rijk en gevarieerd is. En het is dat spel van elkaar dwarsbomen dat zorgt voor evolutie en toenemende gesofistikeerdheid. De wapenwedloop zonder duidelijke eindoverwinnaar (maar zoals ik hierboven schreef, met GIGANTISCH VEEL opgesmoord kanonnenvlees, orden en orden groter dan wat leeft - alle leven dat normaal in staat zou geweest zijn om te leven, ware het niet dat het niet gehaald heeft van de overwinnaar).

Je kan dus eigenlijk zeggen dat de levende biosfeer gewoon tot hier toe zonder succes een zoektocht is naar die Nemesis, en die nog niet gevonden was. Maar misschien is het eindresultaat (van de eerste fase) eindelijk in zicht, dank zij de mens he Wij zijn misschien, dank zij onze uitzonderlijke intelligentie die ons zo machtig maakt, de Nemesis die de levensdroom van totale exterminatie kan realiseren

Oorspronkelijk geplaatst door satiper
Dit komt toch wel erg vaak terug in je berichten.
Deze week was er bij ons (Vlaanderen) een film op tv waar dit gegeven ook aan bod kwam ('Infinite' heet de film, ingeval je hem zelf eens wil bekijken). Het gaat over mensen die steeds weer reïncarneren en zich bewust zijn van hun vorige levens.

Je hebt twee kampen (goed versus slecht, zoals altijd).

Eén kamp is het steeds wedergeboren worden kotsbeu en wil alle leven (ah ja, anders begint het toch altijd weer opnieuw) vernietigen zodat de eeuwige rust/(het niets) eindelijk kan gevonden worden (het heeft daarvoor het ultieme wapen reeds aangemaakt).
Het andere kamp wil bouwen aan een steeds beter wordende wereld en wil dat het leven blijft voortduren (het heeft het ultieme wapen buitgemaakt en probeert het weg te houden van de tegenpartij).

Eigenlijk is dat best wel een interessant onderwerp.
Eigenlijk verdient je stokpaardje wel een eigen draad (hint).
Eéntje waar je alle voordelen eens rustig kan uitleggen en proberen om ook de rest van de wereld zover te krijgen dat ze meegaan in dat idee.
Als je het tenminste meent?

Soms lijkt het alsof je gewoon zo extreem mogelijk uit de hoek wil komen.

Soms lijkt het ook alsof je één zijde niet kan waarnemen.

Het klopt dat er strijd en vernietiging is.
Maar er is ook zorg, toewijding, … soms de vreemdste allianties, waarbij er iets speelt dat helemaal ingaat tegen de logica van strijd en uitschakeling.
Een beetje als yin en yang zeker?

Infinite dus
Extremen
Totale vernietiging (zou totale rust moeten meebrengen, wat zowel als positief als negatief kan gezien worden)
of
cyclus leven en dood (met alle drama van dien, wat ook zowel als positief als negatief kan gezien worden).

Ga de straat op en probeer mensen te overtuigen te kiezen voor het één of het ander.

Of het nu terecht is of niet, ik ga er van uit dat je heel weinig mensen gaat vinden die te overtuigen zullen zijn om voor de totale vernietiging te kiezen (zelfs al zou deze op pijnloze manier gebeuren).

Er is dus een overweldigende meerderheid dat kiest voor het leven (de dood wordt er dan maar bijgenomen).

Je zou dat dus de norm kunnen noemen (of het afgeleide woord normaal).
Wat hiervan afwijkt zou je dus afwijkend van de norm en dus abnormaal kunnen noemen.
Goed/slecht, gezond/ziek, … zijn gewoon andere labels die aangeven wat doorgaans als wenselijk en ongewenst wordt gezien.

Zeer extreem: is het niets beter dan het iets?
Daar raak je nooit uit vrees ik (beiden kunnen bepleit worden met goede argumenten).
God (om dat woord/begrip maar eens boven te halen) lijkt op een bepaald moment het besluit genomen te hebben dat het 'iets' mocht zijn