[Wolfgang Meister]

Beste puud,
Om redenen van discretie wil ik niet op uw vraag ingaan. Wat ik beweer is trouwens niet zo spectaculair. Iedereen (ook u) kan een brief schrijven naar een premier, het europarlement of zelfs een prominente wereldleider met adviezen of aanbevelingen.
Meer zelfs: deze mensen ontvangen zelfs dagelijks honderden, zoniet duizenden brieven van dat soort. Waarom zouden adviezen van mensen als u en ik persé minder waard of minder nuttig zijn dan die van hun betaalde adviseurs? Integendeel, wie veel over de wereldoorlogen heeft gelezen, weet bv. dat met name Churchill graag brieven met adviezen van gewone burgers las die ideeën aanreikten om de vijand te verslaan.
Vaak leidden deze adviezen sneller tot geniale doorbraken in de oorlogsvoering dan de adviezen van de tientallen strebers in zijn onmiddelijke nabijheid (die dan nog dikwijls fungeerden als spionnen of dubbelspionnen in dienst van de vijand). M.a.w: Iedere leider stelt het op prijs als een "gewone" onderdaan hem of haar van dienst wil zijn met een waardevol idee. Ikzelf vind mijn manier van doen helemaal niet bijzonder en ik nodig u uit om het zelf eens te proberen (als u een werkelijk goed idee hebt bv. en u zich nuttig wil maken voor deze of gene natie). Wellicht belanden de meeste van die brieven in de prullenmand als "onbruikbaar" doch ik van mijn kant kan u garanderen dat ik reeds meerdere bedankbrieven ontving van verschillende vooraanstaande leiders omdat ik mij inspande hen te willen helpen met een oplossing voor een acuut of netelig probleem. Weet trouwens, dat in de tweede W.O door de Amerikanen een beroep werd gedaan op een arme indianenstam om hun militaire geheimen veilig te kunnen coderen:
de vijand wist de code nooit te kraken omdat de gebruikte taal slechts door een uiterst klein aantal "native speakers" gesproken werd! Deze simpele indianen dus zorgen voor grote vooruitgang in de oorlogssuccessen. Zo ziet u dat iedereen kan bijdragen tot "grote wereldpolitiek". Ik trek mij niks aan van de onnozelaars op dit forum die mij constant uitlachen of belachelijk maken; het zijn kleine wormen die niets beters te doen hebben dan van 's morgens vroeg tot een gat in de nacht op hun klavier te tokkelen om op jan en alleman kritiek te spuien, terwijl ik ondertussen boeken componeer, design ontwerp, allerlei uiteenlopende wedstrijden win, recensies schrijf over de nieuwste boeken nog voor zij in de handel liggen en op de koop toe met wereldleiders correspondeer. Of ik in vergelijking met die zielepoten een boeiend leven leid? Ik denk het wel, want ondertussen verricht ik ook nog gewone handenarbeid in mijn gewone beroepsactiviteit.