Ik versta die wens om geschrapt te worden in principieel opzicht. Maar uiteindelijk is het maar papier. Ik was rond de leeftijd van 15 al klaar met het geloof. Niet dat ik één of ander trauma meemaakte op school of in de parochie. Maar ik wist voor mezelf dat ik het simpelweg niet geloofde, en liet de katholieke kerk buiten mijn bestaan. De schandalen die in tussentijd meer en meer naar boven kwamen versterkten die afstand nog. Maar of ik nu als lid in hun boeken staat of niet interesseert me in wezen niet.
Ik beschouw mijn naam in het doopregister niet als een lidmaatschap maar als een louter registratie van die doop als gebeurtenis.
__________________
Think I forgot
how to be happy.
Something I'm not
but something I can be.
Something I wait for.
Something I'm made for.
|