Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door werkgroep morkhoven
Geachte Heer Van Duppen,
Beste Dirk,
Graag had ik van u geweten hoe het thans staat met dat zogenaamde kiwimodel. Werd het door de regering aanvaard als een middel om, via goedkopere geneesmiddelen, binnen de gezondheidszorg te besparen ?
Er werden door het grootste artsensyndicaat in Belgë voorstelllen gedaan tot de privatisering van de gezondheidszorg. Werden die plannen nu opgeborgen ?
Graag een korte en overzichtelijke uitleg die voor iederéén min of meer begrijpelijk is.
Jan
Jan Boeykens
Werkgroep Morkhoven - Werkgroep Patiëntenrechten
( http://groups.msn.com/Patientenrechten) |
Beste Jan,
Met de nieuwe gezondheidswet gisteren in het parlement gestemd betaalt de Farmaceutische industrie 27 miljoen euro losgeld om een hold-up van meer dan 1 miljard euro in stand te houden. Dat is de essentie wat nu gebeurt. Het Kiwimodel is volledig uitgehold in de nieuwe gezondheidswet. Ik geef eerst kort mijn kritiek en werk die dan toch uit.
1. De gezondheidswet stimuleert enkel de concurrentie onder de generische geneesmiddelen en niet deze met de dure merkproducten, die nog onder patent vallen en dikwijls geen meerwaarde hebben tegenover alternatieven waarvan het patent is verstreken. Dit is op het laatste nog geamendeerd onder druk van de farmaceutische industrie, in ruil voor een extra-taks van 27 miljoen euro. Pfizer en MSD zijn bezig om hun kaskrakers (respectievelijk Lipitor en Amlor, Zocor en Ezetrol) in combinatie als een “nieuwe” pil op de markt te brengen. Met de nieuwe gezondheidswet kunnen ze daarmee de concurrentie vanwege generische middelen voor Amlor en Zocor, die zopas hun patent verloren hebben, mooi ontwijken.
2. Het systeem van openbare aanbesteding, de essentie van het Kiwimodel, wordt helemaal niet weerhouden in de nieuwe gezondheidswet
2.1. hierdoor blijven ziekteverzekering én patiënten nog steeds een vermijdbare meerkost van meer dan één miljard euro betalen
2.2. hierdoor blijft de markt overwoekerd met vele kopies en ‘me too’s’
3. De uitbreiding van het referentieterugbetalingssysteem (artikel 56) doet de patiënt opdraaien én voor de veel te dure geneesmiddelen én voor het irrationeel voorschrijfgedrag van sommige artsen én voor de besparingen die de overheid wil realiseren
Alleen concurrentie tussen de goedkope generische geneesmiddelen
Geen concurrentie voor de dure merkproducten onder patent die geen therapeutische meerwaarde hebben
Onder druk van de farmaceutische industrie en in ruil voor een extra-taks van 27 miljoen euro is het voorliggend wetsontwerp geamendeerd opdat het weinige Kiwi dat in de gezondheidswet was voorzien helemaal wordt uitgehold. Nu mag een eventuele marktbevraging, gekoppeld aan een voorkeursterugbetaling, enkel nog beperkt worden tot geneesmiddelen waarvan het patent verstreken is. Andere, meestal zeer dure merkproducten die via agressieve marketing het meeste worden gepropageerd en daardoor ook het meeste worden voorgeschreven, kunnen niet meer onder die marktbevraging vallen.
Een voorbeeld uit de klasse van statines. Bij deze geneesmiddelen die de hoogste kost vormen voor het RIZIV (200 miljoen euro per jaar) wordt 55% ingenomen door het dure merkproduct Lipitor (atorvastatine). Ondertussen is van Zocor (stofnaam simvastatine, nu 25% van de markt van statines) het patent vervallen en heb je 9 verschillende firma’s die dit geneesmiddel commercialiseren met een prijsverschil dat varieert van 54.5 euro voor de goedkoopste tot 123.5 euro voor Zocor 40 mg per 98 co. Onder patent kostte hetzelfde geneesmiddel nog 184.5 euro. Hoewel Zocor betere wetenschappelijke merites kan voorleggen dan Lipitor wordt dit laatste veruit het meeste voorgeschreven. In Duitsland en Nederland heeft men deze scheeftrekking van de voorschrijfmarkt op een jaar tijd succesvol kunnen rechttrekken door het goedkoopste van evenwaardige statines (zoals simvastatine) als eerste keuze terug te betalen. Gevolg: in Nederland heeft de overheid door dit systeem van gerefereerd terugbetalen per clusters van geneesmiddelen (ook deze die nog onder patent zijn) het voorschrijfgedrag kunnen rationeler maken met een winst van 700 miljoen euro op één jaar tijd! In Duitsland is er op één jaar een volledige verschuiving gebeurd van Lipitor, dat daar ook de nummer één was, naar de generieke vormen van Zocor. De nieuwe gezondheidswet laat zelfs dergelijke elementaire rechttrekkingen in onze huidige irrationele geneesmiddelenmarkt met haar vermijdbare meerkost van meer dan 1 miljard euro niet meer toe.
Andere voorbeelden. Op dit moment is Pfizer bezig om haar twee meest verkochte kaskrakers - de cholesterolverlager Lipitor en bloeddrukverlager Amlor - in één pil op de markt te brengen en er een nieuw patent voor te krijgen. Vanuit wetenschappelijk oogpunt is dit een zeer betwistbare combinatie. Amlor is zopas uit patent met een forse prijsdaling als gevolg. Lipitor is nog jaren onder patent. Pfizer zal met de nieuwe gezondheidswet ook voor deze “nieuwe” pil het gunstiger terugbetalingstarief behouden als merkproduct nog onder patent. Lipitor had in 2003 in België een verkoop van 101 miljoen euro, Amlor 56 miljoen euro. MSD (producent van Zocor, pas uit patent) en Shering (producent van nieuwe cholesterolverlager Ezetrol, nog in patent) zijn ook bezig om een combinatie van deze twee geneesmiddelen op de markt te brengen. Daarmee kan ook MSD de generische concurrentie voor haar Zocor ontwijken, en bekomt ze met de nieuwe gezondheidswet een voorkeursterugbetaling.
Doordat dure merkproducten beter zullen terugbetaald worden dan goedkope generische geneesmiddelen verkrijgen we met deze wet opnieuw een verschuiving van goedkope naar dure nieuwere geneesmiddelen, die in vele gevallen niet beter zijn dan wat al bestaat. We hebben dit verschijnsel al meegemaakt in 2001 toen voor het eerst in België het referentieterugbetalingsysteem werd ingevoerd. Met de huidige wetgeving wordt dit nog versterkt.
Een doorgedreven openbare aanbesteding zoals in het Kiwimodel zou de overheid tot 1,5 miljard euro besparingen kunnen opbrengen. De nieuwe gezondheidswet heeft deze kans gemist, in ruil voor 27 miljoen euro extra-taks voor de farma-industrie.
Het systeem van openbare aanbesteding, de essentie van het Kiwimodel, wordt helemaal niet weerhouden in de nieuwe gezondheidswet
2.1. hierdoor blijven ziekteverzekering én patiënten nog steeds een vermijdbare meerkost van meer dan één miljard euro betalen
2.2. hierdoor blijft de markt overwoekerd met vele kopies en ‘me too’s’, met als gevolg:
1. buitensporige marketing
2. verspillend i.p.v. innovatief onderzoek
3. overconsumptie en verkeerd gebruik
4. remming van een rationeel voorschrijfgedrag
5. rijzende uitgaven door nieuwe dure en niet betere geneesmiddelen
6. veel voorkomende fouten in voorschriftjes
7. verspillend en irrationeel stockbeheer voor de apotheken
Het systeem van gedifferentieerde terugbetaling, voorzien in de nieuwe gezondheidswet (artikel 55) lost die problemen niet op zoals openbare aanbesteding in het Kiwimodel dit wel kan doen, integendeel.
Uitbreiding referentieterugbetaling zonder openbare aanbesteding is kosten afwentelen op de patiënt
De wet houdt een uitbreiding van het referentieterugbetalingssysteem in (artikel 56) zonder dat er een openbare aanbesteding gebeurt. D.w.z. dat de ziekteverzekering maximaal 75% van de prijs van het generisch product terugbetaalt, dat 30% goedkoper is dan het oorspronkelijke merkproduct. Als de arts het duurdere merkproduct voorschrijft, betaalt de patiënt het verschil in prijs tussen merk en generiek volledig uit eigen zak.
Met dit systeem is het de patiënt die volledig opdraait én voor de te dure geneesmiddelen én voor het irrationeel voorschrijfgedrag van sommige artsen én voor de besparingen die de overheid wil realiseren. Men kan niet verwachten dat de patiënt met zijn arts in discussie gaat opdat hij een goedkoper merk zou voorschrijven. Dat zou de relatie tussen arts en patiënt onder onnodige spanning zetten. Men kan zelfs niet verwachten dat de arts telkens op internet op zoek gaat naar de goedkoopste onder de vele firma’s die eenzelfde geneesmiddel commercialiseren en die allen in de terugbetaling zitten. Dat is een verspilling van tijd en energie. De overheid moet hierin haar verantwoordelijkheid opnemen door voor eenzelfde geneesmiddel alleen het merk terug te betalen dat via een veilingsysteem de laagste prijs biedt.