Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door patrickve
Denken dat zoiets de Waarheid is, en zich niet in het kader plaatsen van een werkhypothese die op elk moment kan sneuvelen door tegenspraak met de werkelijkheid, is dogmatisch religieus he. Want de dag dat je onvermijdelijk gaat vaststellen dat de werkelijkheid niet overeenkomt met uw werkhypothese die je als Echte Waarheid verkondigd hebt, wat ga je doen ? De waarnemer opknopen ? Beweren dat die een ketter is ? Doen alsof de werkelijkheid zich vergist ? De andere kant opkijken ? Zeggen dat men er weer niks van begrepen heeft ? Doorlullen met uw Echte Waarheid ?
Want de mogelijkheid bestaat ALTIJD dat uw hypothese en haar logische gevolgen NIET KLOPPEN met wat men waarneemt he. Wat gaat ge dan doen ?
|
Het klopt natuurlijk dat je steeds moet terugkoppelen naar beschikbare gegevens en teksten. Dat is iets anders dan de falsifieerbaarheid (in de zin van direct-empirische 'testbaarheid') als het centrale criterium. Hoewel mijn inzicht op cruciale vlakken zodanig is, dat ik er voor het gemak de term 'waarheid' mee zou durven verbinden, is het inderdaad zo dat het - alleen al om logische redenen - onmogelijk is dat een denken zijn eigen definitieve karakter bevestigt. Je moet een opening laten. In de praktijk echter blijkt veelal een betere (meer omvattende, economische, coherente...) theorie een andere te vervangen, en 'ontdekt' men precies tijdens die transitie 'nieuwe' feiten (of op zijn minst leert men ze accurater zien). 'Je ziet het pas als je het weet'.