Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Piero
Vertaling tot een syllogisme (redenering naar een conclusie).
3. Bewijs op basis van wijsheid en doel:
1. We zien dat alle dingen in het universum een doel, streven en nut hebben.
2. Materiéle dingen, zoals planten, dieren en goederen, zijn niet intelligent en verstandig (genoeg) om dat zelf tot stand te brengen.
3. Daarom moet het ontwerp van het universum aan een God worden toegeschreven.
|
Dat is inderdaad wat subtieler. Het fenomeen van leven is wat doelmatigheid invoert. Leven is het enige gekende proces dat doelmatigheid als kenmerk heeft. Men zou leven zelfs kunnen definieren op die basis.
Evolutieleer VERKLAART waarom leven doelmatigheid heeft, omdat het leven dat geen doelmatigheid heeft (de doelmatigheid van zich voort te zetten), gewoon verdwijnt.
Als dusdanig is het waarnemen van doelmatigheid an sich geen probleem, noch is het ontstaan van doelmatigheid uit niet-doelmatigheid geen probleem, maar het is begrijpelijk dat dat inzicht subtiel is, en niet onmiddellijk evident. Het bewijs is dus fout, maar subtiel fout, omdat de mogelijkheid die het bewijs onderuit haalt alles behalve eenvoudig te begrijpen is.
Dat de meeste levende dingen niet intelligent genoeg zouden zijn om doelmatigheid aan de dag te leggen is gewoon fout. Leven is veel "georganiseerder" en bevat veel meer ingebouwde intelligentie dan men dacht.
Niet-levende dingen hebben geen doelmatigheid.
Dat doelmatigheid kan ontstaan uit niet-doelmatige dingen is inderdaad subtiel, maar het kan door willekeurige assemblage van voldoende onwaarschijnlijke dingen. De enige noodzaak is een voldoende groot universum met voldoende tijd en willekeurige combinaties van dingen. Door toevalligheid zal er heel zelden eens toevallig iets ontstaan dat voldoende structurele intelligentie heeft om een beetje doelmatig te zijn in het zichzelf voortzetten. Vanaf dan gaat het natuurlijke selectie procede die intelligentie kunnen aanscherpen.
Kortom, het bewijs is fout, maar "begrijpelijk" fout. Het had waar kunnen zijn
