Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Vlad
Er bestaan wel nog zo'n toestanden als marktmacht en monopolies waardoor kopers soms geen keuze hebben, zeker als het gaat om levensnoodzakelijke producten of diensten.
|
Inderdaad, dat is dan ook waarom er anti-trust wetten zijn, maar men moet toch privilege monopolies en de facto monopolies onderscheiden. De facto monopolies groeien omdat een entiteit, eventueel door schaalvoordeel maar vooral door netwerk voordeel, de "norm" is geworden en gans de markt voor zich heeft. Een netwerk voordeel is problematisch, vooral als het gebaseerd is op intellectuele eigendom (in welk geval het eigenlijk een privilege monopolie wordt). Een netwerk voordeel is zoals "windows" waar andere producten compatiebel mee zijn: door bij de monopolist te gaan (zowel als leverancier van andere producten als koper) heeft men een veel ruimer keuzeaanbod dan door bij een andere speler te gaan. Een netwerk de facto monopolie kan inderdaad door de eigenaar van de netwerk norm aan "woekerwinsten" werken zonder dat concurrentie hem onderuit haalt. Supermarkten hebben een klein "netwerk voordeel" door een breed schala aan producten op dezelfde plek kunnen aan te bieden, maar dat is niet gebonden aan een afdwingbaar privilege zoals intellectuele eigendom. Dat is dus beperkt.
Maar een schaal voordeel monopolist die woekerwinsten wil maken, die gaat op den duur terug voordeel geven aan verse concurrentie wanneer zijn marges de schaalvoordelen overtreft he. Kortom, een de facto monopolist met schaalvoordeel kan volledig zijn schaalvoordeel als winst binnendoen, maar niet meer. Wil hij meer, dan kunnen verse concurrenten "onder de prijs" gaan.
En ik zou zeggen, "levensnoodzakelijke producten" zijn dus intrinsiek HEEL WAARDEVOL en het is dus ergens normaal dat die potentieel heel duur verkocht worden.
Wij zijn een beetje in 't slaap gewiegd met te denken dat levensnoodzakelijke dinges "goeiekoop" moeten zijn zodat wij onze financiele inspanningen kunnen overhouden voor fun en vermaak. Maar dat is de wereld op zijn kop: levensnoodzakelijke dingen zijn veel meer waard dan fun en vermaak, het zou dus eigenlijk logisch zijn dat wij het gros van onze economische inspanning naar die waardevolle dingen laten gaan, en dat fun en vermaak niet veel kosten want weinig waard he.
Wat is het meeste waard: een brood om te overleven, of eens in Spanje op vakantie gaan ? Het lijkt mij toch logisch dat een brood waardevoller is dan die reis naar Spanje, nee ? Toch zijn de prijzen totaal omgekeerd.
Dat komt omdat wij er alles aan gedaan hebben om een zodanige overvloed te hebben aan wat levensnoodzakelijk is, dat die prijzen ineengestort zijn.