[groene flamingant]

[size=3]WAAROM TWEETALIGHEID VANDAAG IN BRUSSEL EEN UTOPIE IS.[/size]
[size=3](en waarom het ook anders zou kunnen mits ... )[/size]

Al jaren wordt er gediscussieerd over de taalproblemen in het Brusselse. Al jaren worden wantoestanden aangeklaagd van overheidsdiensten -zelfs medische diensten- waar tweetaligheid een utopie is. Beloftes om meer tweetalig personeel aan te nemen worden gedaan maar blijven steevast dode letter. Hoe hard vele mensen ook ijveren om een oplossing voor deze problemen af te dwingen, het waarom van de problemen om tweetalig personeel te vinden, wordt naar mijn mening te weinig in vraag gesteld. Nochtans is de oorzaak vrij eenvoudig:

- Vlaanderen heeft als officiële taal het Nederlands. Consequent volgens deze regel, gebeurt het onderwijs in dezelde taal.
- Wallonië heeft als officiële taal het Frans. Consequent volgens deze regel, gebeurt het onderwijs in dezelfde taal.
- Brussel heeft als officiële taal én het Nederlands én het Frans. De onderwijstaal echter is ... het Nederlands óf het Frans.

M.a.w.: Hoe hard we ook roepen, door dit systeem van bijna exclusief ééntalig onderwijs -in een tweetalige stad- in stand te houden (niet helemaal: de Nederlandstalige scholen hebben nog een zeker basispakket Frans; in de Franstalige scholen is het omgekeerde al heel wat minder) kweken we gewoon mensen die de tweede officiële taal onkundig zijn... en houden we het bestaande taal-en communicatieprobleem in stand.

De goede verstaander begrijpt dat de oplossing de logica zelve is: een tweetalig onderwijs.

Dit tweetalig onderwijs zou weleens heel wat problemen kunnen oplossen:

- Binnen één generatie zou bijna (de immigranten niet meegerekend) de hele generatie tot 25 jaar tweetalig zijn. Binnen twee generaties bijna de hele actieve bevolking. Taalproblemen zoals vandaag zouden voor deze jonge generatie niet meer dan een grap uit het verleden worden.
- Aangezien hierdoor een steeds groter deel van de bevolking tweetalig zou worden zou de druk, op het ééntalige gedeelte van de Brusselse bevolking, systematisch toenemen om de tweede taal te leren. De tweede taal niet leren, zou immers steeds méér betekenen: weinig kans op werk.
- Wanneer een steeds groter gedeelte van de bevolking de twee talen machtig zou zijn, zouden bedrijven en overheidsdiensten hogere eisen kunnen stellen qua taalkennis. Resultaat: met dit systeem zou de dienstverlening -zelfs zonder bijkomende inspanning- crescendo gaan.
- Taalproblemen en schrijnende wantoestanden zoals in de Brusselse ziekenhuizen zouden steeds meer tot het verleden behoren.
- Voor een minderheid van de bevolking (oudere mensen) zou het leren van de tweede taal mogelijk niet meer haalbaar zijn. Wanneer een ruime meerderheid van de bevolking tweetalig zou zijn, zouden óók deze zwakkere mensen steeds overal terecht kunnen in hun eigen taal.
- En laatst maar niet het minst: een goede taalkennis zal in de toekomst steeds belangrijker worden. Wie een tweede of derde taal machtig is, zal steeds meer een beentje voor hebben in de maatschappij en op de werkvloer. Waar Brussel nu kampt met een hoge werkloosheid, zouden de tweetalige Brusselaars op de arbeidsmarkt wel eens een gegeerde groep kunnen worden.

Wordt Brussel, de stad van veel problemen, het voorbeeld voor de toekomst?


Mijn vraag :
- Wat is de mening van de verschillende partijen op dit forum over dit standpunt? (ik doel hier natuurlijk vooral op N-VA, VB, BUB, ...)
- Is of zijn er al partijen die dit in het verleden gelanceerd hebben? Met concrete voorstellen om dit te realiseren?(zo ja, ze zijn mij alleszins onbekend).
- Ik meen te weten dat het systeem van tweetalig onderwijs reeds bestaat. Kent er iemand concrete voorbeelden waar het toegepast wordt of hoe het werkt?
- Wie niet akkoord gaat, wordt natuurlijk wél verwacht een realistisch alternatief te geven met concrete voorstellen hoe dit te realiseren.