[Jay-P.]

Oorspronkelijk geplaatst door Eurosceptic

Ik zie de staat als een herder, met een kudde van 11 miljoen schapen.

Het objectief van de herder is dat alle schapen functioneel zijn en meedoen, zodat hij van 11 miljoen schapen melk heeft. De herder zal er alles aan doen om te garanderen dat geen enkel schaap honger heeft. En op zich zijn de schapen al jaren aannemelijk kalm, omdat alle schapen te eten hebben. De ene wat meer dan de andere. Er wordt hier en daar eens bij een ander schaap gepikt, maar al bij al is er vrede.

Echter komt momenteel een groeiend deel van de kudde met te weinig eten te staan vanwege de zwaar gestegen voedselprijzen. Slimme schapen hebben reserves, en anderen hebben problemen. Ze worden opstandig en de spanningen in de kudde groeien.
De herder moet nu kiezen of hij 3 miljoen schapen gaat ondervoeden, of dat hij gaat stelen bij de andere schapen om de gehele kudde functioneel te houden.

Ik voel aan het PVDA geluid en de groeiende groep ondervoede schapen dat dat laatste gaat gebeuren. Ikzelf sta als welstellend schaap te kijken hoe de herder van mij komt stelen. Elk schaap heeft lang over zijn voedselvoorraad gedacht als zijnde een soort van bezit. Maar dit hele concept verandert wanneer er ondervoede schapen zijn. De herder heeft het laatste woord en geen enkel schaap kan vluchten met zijn reserves.

Je kan het een vreemde analogie vinden maar ik geloof dat de staat als hoogste doel heeft dat iedereen zo veel mogelijk belasting betaalt, zoals de herder zo veel mogelijk melk van zijn kudde wil. De herder houdt niet van zijn schapen. Hij wil gewoon een optimaal rendement. De staat ook. En de staat is bereid om te stelen van mensen, om het geheel functioneel te houden.

Mooie verduidelijking via allegorie voor de minder snelle verstaanders van realiteit.