Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door quercus
Och, zulk een federale kieskring heeft slechts de bedoeling het “nous sommes quand-même tous des belges” een beetje op te peppen. Maar eerlijk gezegd, mijn reactie daarop is veeleer “et alors?”
|
Deschouwer en Van Parijs wisten dat deze voorspelbare reactie zou komen, en anticipeerden er in 2008 al op door het in hun voorwoord al tegen te spreken, en letterlijk te schrijven dat het unitaire België dood en begraven is. Pavia hun bedoeling was heel expliciet om de federale democratie te versterken.
En laat ons een kat een kat noemen : de voorstellen die de politiek nu doet inzake federale kieskring zijn geen nieuwe inzichten, ze putten hiervoor overduidelijk op het gedane werk van de Pavia groep.
Is het nu echt nodig om gewoon leugens te zitten uit je mouw schudden en die als bedoeling bij anderen te leggen ?
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door E. Gidius
We mogen dan blijkbaar toch maar voor 15 pct Belg zijn (20 op 150). Waarom is de hamvraag.
|
Hun antwoord op de vraag : 'waarom maar 15? '
Citaat:
4.2. Waarom niet meer dan 15 zetels?
In eerste instantie is de geografische verankering van een voldoende aantal volksvertegenwoordigers belangrijk. Het behoud van kamerleden die in relatief kleine kieskringen verkozen zijn, is dus gewenst. In de tweede plaats zet een federale kieskring met weinig zetels makkelijker aan tot het vormen van allianties. Een klein aantal zetels kan ook volstaan om een federale dynamiek te creëren. De leiders van alle partijen zullen allicht op de federale lijsten staan en proberen er een mooie score te behalen aan beide kanten van de taalgrens, zeker indien ze de ambitie hebben om de federale regering te leiden. De mogelijkheid om zowel kandidaat te zijn in een provinciale kieskring en in de federale kieskring zorgt ervoor dat ook kandidaten met een beperktere ambitie een plaats op de federale lijst zullen innemen, ook al is hun kans op verkiezing groter in de provinciale kieskring. Het kan dus best dat de meeste verkozen volksvertegenwoordigers campagne gevoerd hebben in de federale kieskring, ook al zijn er slechts 15 van hen effectief verkozen in die kieskring.
Het aantal zetels voor de federale kieskring vergroten is zeker een optie, maar er rijst dan wel een belangrijk probleem. Naarmate het aantal zetels van de federale kieskring groter wordt, daalt - wanneer het totaal aantal zetels 150 blijft - het aantal zetels dat in de provinciale kieskringen kan worden verdeeld. Dan wordt de verdeling van die zetels minder proportioneel en wordt de effectieve kiesdrempel verhoogd, wat nadelig is voor de kleinere partijen. Daarom willen we niet te ver gaan. Eén tiende van de zetels (15) komt ook symbolisch overeen met het aantal ministers van de federale regering.
|