[Libro]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Om hier nog even op in te diepen, behalve de territoriale kwesties zijn er ook nog andere vraagstukken.
Een neutrale status voor Oekraine blijft een Russische eis, alsook het ontmantelen van de extreem-rechtse milities. (dat laatste hebben de Russen eigenlijk al grotendeels opgelost want de meerderheid ervan streden in de voorste linies en eerden gedood of zijn gewond. )

Tenslotte hebben de Russen geleerd uit "Minsk": De Russen zullen ook westerse garanties willen dat het regime en de milities ook effectief de wapens neerleggen. OVSE waarnemers zullen niet genoeg zijn. Er moeten keiharde garanties komen, zoals bvb. dat de Russen het recht hebben om opnieuw het hele grondgebied van Oekraine te bestoken moesten gebieden die aangegecht werden bij Rusland of Russische troeepen aangevallen worden.
De Russen zullen ook willen dat het Westen zich garant stelt dat hun proxies zich zullen gedragen, met duidelijk beschreven richtlijnen voor moest dat niet het geval zijn.
Daarbij kan gedacht worden aan waarnemers uit neutrale landen, zoals bvb. China, Indie, Brazilie, etc. De Russen vertrouwen OVSE niet meer.

Om terug te komen op het territoriale, ik denk dat de Russen voor niets minder gaan dan de huidige frontlinie, plus ook nog Kramatorsk en Slavyansk die willen ze er perse bij.

Als er kans op een realistische vrede is zullen de Russen die grijpen, deels ook omdat ze onder druk gezet worden door China. Dit wil zeggen dat ze in dat geval hun dromen betreffende Kharkov en Odessa zullen opbergen.
Echter, zo lang het Kiev regime wil verder vechten, zullen de Russen verder oprukken, en verandert dus ook de realiteit op de grond EN de basis voor toekomstige vvredesgesprekken.

Op lange termijn zullen beide steden vlakbij de Russische grens liggen, en zal Rusland via die steden blijvende invloed kunnen uitoefenen op de rest van Oekraine.