[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

De Russische minderheid in Oekraïne heeft recht op zelfbeschikking, als het regime deze onderdrukt komt grote broer Rusland te hulp, simpel toch?

Debatfiche drie uit Moskou: "zelfbeschikking voor de Russische minderheid die onderdrukt wordt". En dan begint u over "zelfbeschikking". U verdraait natuurlijk weer eens de realiteit, weer dat leugenachtige partiële. Russischtaligen en etnische Russen wonen zowat overal in Oekraïne. Als je naar de cijfers kijkt per oblast van de laaste (en trouwens nooit betwiste) volkstelling in Oekraïne, dan is er in geen enkele oblast een Russische meerderheid (met de Krim als enige uitzondering, 58%). In Donetsk verklaarde slechts 38% zich als Rus te identificeren. In Loegansk 39%. In alle andere oblasten ligt hun aantal lager, maar ze wonen wel overal. In een stad als Kyiv bijvoorbeeld, ging het om een 15%. Daarnaast speelt Russisch sowieso een belangrijke rol in de Oekraïense hoofdstad die nochtans ver in het noorden van het land ligt. Het is dan ook maar de vraag hoe men dat territoriaal "zelfbeschikkingsrecht" vorm zou moeten geven. Ondertussen heeft in Donetsk en Loegansk al meerdere jaren - net als in de Krim trouwens - een "zuiveringspolitiek" gevoerd om iedere vorm van Oekraïensvoelendheid weg te gommen.

Heel het discours rond "zelfbeschikkingsrecht" is natuurlijk een hilarisch grap als het uit de Russische mond komt. Het is slechts een schaamdoekje om het eigen imperialistisch handelen te verbergen. Meer niet.

Lees maar mee:

As the Russian Federation argued in the Kosovo case, remedial secession should be ‘limited to truly extreme circumstances, such as an outright armed attack by the parent state, threatening the very existence of the people in question’. However, Russia’s allegations of genocide seem to be rhetorical propaganda. As Quénivet noted, the Organization for Security and Co-operation in Europe has been monitoring the situation since 2014 and ‘has never reported anything remotely resembling Russia’s claims’, and in March 2022 the ICJ stated that there was no evidence substantiating the allegation that genocide had been committed on Ukrainian territory (para. 59).

The lack of this primary condition may be sufficient to exclude a right to secede in the situation de quo. Yet, other reasons concur. The doctrine of remedial secession as expression of external self-determination requires the intention to secede to be genuinely and freely expressed by the majority of the affected population. Russia claims that the intervention was solicited by separatist groups’ representatives, but this fails to demonstrate the will of the majority of the local population. Two referenda in September 2022 were overwhelmingly in favour of annexation to the Russian Federation, but were conducted under military occupation and without independent observers, and declared ‘invalid and illegal under international law’. The referenda were arguably manipulated to achieve the desired outcome, as voting demographics were engineered through forcible transfers, mass deportations, and a ‘Program of Voluntary Resettlement’.

Because of its remedial nature, separation should be the last resort, and less radical solutions should be attempted first. In his speech in February, the Russian President declared that for ‘eight years (…) [Russia has] done everything possible to resolve the situation by peaceful, political means. All in vain.’ This demonstrates the effort to fit remedial secession requirements but fails to deliver concrete evidence or examples. Arguably, the invasion’s rapid escalation all the way to Kyiv was – at least – disproportionate and excludes good faith efforts. The preconditions for a right to remedial secession are thus not met.

This analysis shows that even by accepting remedial secession as valid under international law, Russia’s aggression against Ukraine would not be justifiable. None of the conditions are met, and the reaction has to be considered disproportionate, unlawful, and non-recognisable. Portraying Russia as the irrational villain of the story would be wrong; instead, the country’s strategists attentively framed operations through arguments, language, and instruments of international law, and precisely thanks to this, violations can be exposed.

https://voelkerrechtsblog.org/self-d...tion-policies/