Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door pajoske
De grote leider lacht in zijn vuistje. BDW gaat geen premier worden. De schuld daarvoor kan hij in de schoenen van de Walen schuiven en in de media kan hij gaan bleiten. Maar het resultaat is dat hij op zijn veilig (meest geliefde) plekje in Antwerpen commentaar en kritiek kan leveren, en zelf buiten schot blijft. De beste keuze voor een lange politiek carrière. Want als premier zou hij volgende verkiezingen kunnen afgestraft worden.
|
Zoals De Croo, bedoel je?
Heb jij een krastallen bol dat je zo goed weet wat De Wever wel of niet gaat doen?
Dat niet alleen de Franstaligen daar doodgraag een stokje willen voor steken is even voorspelbaar als de afgang van de dweil en zijn partij voorspelbaar was. |
Tja, onmogelijk denk je? Wie van NV-A heeft de laatste jaren verantwoordelijkheid (moeten) nemen omdat BDW niet durfde?
Citaat:
|
Net geen 100.000 Antwerpenaren stemden op Jan Jambon: 97.780 om precies te zijn. Slechts één iemand deed beter in de strijd voor het Vlaams Parlement: Tom Van Grieken. De voorzitter van Vlaams Belang troefde hem af met 153.596 stemmen. Vijf jaar geleden was Jambon nog de populairste politicus bij de federale verkiezingen, met in zijn eentje 187.826 voorkeurstemmen. Dat verlies van 90.000 voorkeurstemmen vertaalt zich mogelijk ook in de iets mindere score van N-VA in Antwerpen, waar de partij twee zetels verliest. Minstens één zou op conto van Jambon komen. In de federale strijd wist N-VA haar aantal zetels te behouden, met dank aan de monsterscore van voorzitter Bart De Wever.
|
bron:
https://www.standaard.be/cnt/dmf20240221_93241858
Langs de zijlijn, vanop het schoon verdiep, roepen is één. Verantwoordelijkheid nemen op een hoger niveau is risicovoller.