[De gemuilkorfde]

Mijn mening over de federale regeringsvorming is dat N-VA goed zal moeten opletten om niet in een gelijkaardig traject te belanden als bij Michel I.
Bij Michel I hebben ze direct het communautaire in de koelkast gestopt, om een rechts beleid te voeren.
Alleen is de begroting toen onvoldoende gesaneerd, en nadat ze zich teruggetrokken hadden uit de regering, is die begroting verder ontspoord.

Nu zien we iets gelijkaardigs ontwikkelen.
Maandenlang moest het confederalisme er komen.
Kort voor de verkiezingen werd het standpunt van een autonoom Vlaanderen al opgegeven door BDW, als het confederalisme er maar kwam.
Nu is dat ook al opgegeven, nu gaat het al over een staatshervorming, die op een geloofwaardige manier moet worden voorbereid.
Straks zal dat dan een mini-staatshervorming worden, en misschien dat er dan zelfs bepaalde bevoegdheden weer federaal gemaakt worden.
Het is ook goed mogelijk dat op het einde van de termijn de Atomaschriftjes of de Remarkable notities (we moeten meegaan met onze tijd) niet nageleefd worden, en er dus weer niets gerealiseerd wordt op het communautaire vlak.
Eerst zal er waarschijnlijk een of andere praatbarak opgericht worden (genre Costa), die tot overeenstemming moet leiden, maar als die niet tot resultaten komt, dan zie ik BDW niet in staat om zijn eigen regering te doen vallen.

Qua begroting moeten ze opletten dat ze erin slagen de tekorten te beperken.
Als dat (onvoldoende) lukt en het communautaire verdwijnt weer in de diepvries, dan staat N-VA op het einde van de regeertermijn weer met lege handen.
Voor mij is dat de reden geweest dat N-VA indertijd afgestraft werd, niet het Marrakech pact zelf.

Ik hoop dat ze niet dezelfde fout twee keer maken, maar als ik zie hoeveel water er aan de communautaire wijn toegevoegd wordt, dan vrees ik dat van het andere gedeelte misschien ook niet veel in huis zal komen, zeker als Vooruit moet overtuigd worden om deel te nemen aan het federale beleid.