[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Niks te trollen. Wij vertellen een waarheid die jullie liefst niet horen en onder de mat vegen.

Blijkbaar is er toch een waarheid die u niet graag hoort en liefst onder de mat veegt, want u negeerde het al een paar keer.

Dus nogmaals:

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Veel verder dan een "hoogstpersoonlijke mening" gaat het inderdaad niet. Ingaand trouwens tegen de historische feiten. Kijk, als het onweerlegbaar duidelijk zou zijn dat de Vlaamse Leeuw in die vorm een "collaboratievlag" was, dan had men dat wel duidelijk gemerkt in de naoorlogse pers of door een besluit van de Belgische regering. Er is evenwel geen enkel verbod op de vlag. En nergens duikt in de naoorlogse pers het verwijt op dat die Vlaamse Leeuw eenzijdig te linken is aan de collaboratie.

En ja mag er zeker van zijn dat de beginnende Volksunie onder een Van der Elst dat symbool wel geweerd zou hebben, mocht het als dusdanig gepercipieerd zijn in de naoorlogse tijd. Van der Elst wou net het Vlaams-nationalistische stroming weer aanzwengelen. Trouwens bij het eerste congres van de Volksunie in 1955 speechte VDE met een enorme zwart-gele leeuw op het spreekgestoelte. Was dat de collaboratievlag, dan hadden we wel reacties gezien in de toenmalige pers, en vooral in La Libre. Niets evenwel.

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Net zo was er ook een deel van de Vlaamse Beweging dat zich niet tot collaboratie heeft laten verleiden. Zelfs binnen bewegingen als het Verdinaso bestond de tweespalt. Kortom, uw stelling is het beste argument dat de Vlaamse strijdvlag niet "stinkt en ook niet zal blijven stinken".

Dat wordt trouwens ondersteund dat in de jaren vijftig-zestig de problematiek nooit opdook, alhoewel in die tijd er nog overwegend zwart-gele leeuwen werden gebruikt binnen de opnieuw oplevende Vlaamse Beweging. Vandaar ook dat het voorstel tot decreet in de jaren zeventig tot vaststelling van de symbolen van de toen omschreven "Nederlandse Cultuurgemeenschap", de voorloper van de Vlaamse Gemeenschap, de zwart-gele vlag had voorgesteld. Artikel 1 luidde: "De vlag van de Nederlandse cultuurgemeenschap vertoont een klauwende zwarte leeuw op gele achtergrond." In de commissiebespreking van mei 1972 werd dat probleemloos goedgekeurd. De vraag werd wel gesteld naar de kleurcombinatie werd wel gesteld, maar - ik citeer letterlijk uit het verslag: "... deze leeuw het symbool was van het vroegere graafschap Vlaanderen, maar dat de leeuw die thans algemeen wordt aanvaard, de zwarte leeuw is op gele achtergrond".

In 1973 vraagt de minister voor Nederlandse Cultuur een advies aan de Koninklijke Commissie voor Volkskunde en Heraldiek. Ik citeer weer uit het verslag: "De Commissie voor Volkskunde was niet eenstemmig : de meerderheid stelde als symbool voor een veld van goud met een klauwende leeuw van sabel, omdat zulks heraldisch verantwoord is, omdat dit de oudste vorm is en omdat deze vorm aansluit bij het levende volksgebruik, terwijl een minderheid van de Commissie voor Volkskunde, steunend op de heraldische evolutie, het volgende voorstelde : een veld van goud met een klauwende
leeuw van sabel, getongd en geklauwd van keel." Er wordt op geen enkel moment door de Commissie verwezen naar een mogelijk collaboratiebrandmerk van deze vlag. Wel dat het de oudste vorm is en ook - toch belangrijk - "aansluit bij het levend volksgebruik". En dat is net de negatie van "het is een collaboratievlag".