[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door BigF

Dat zit er volgens de nieuwsberichten aan te komen.

En ik kan dat begrijpen. Er zijn mensen genoeg die kunnen werken maar het verrekken en liever gewoon de werkloosheidsuitkering opstrijken.

Maar er zijn nog anderen. Waaronder ikzelf bv.

Momenteel ontvang ik een werkloosheidsuitkering. Sinds een half jaar. Maar vanwege medische beperkingen (medisch ontslag, 33% arbeidsongeschikt RVA, erkende beroepsziekte) en leeftijd is dat niet evident.
Solliciteren (pakweg 20x op een half jaar) levert niks op. In 17 keer van de gevallen zelfs geen gewone reaktie.

Overleg met VDAB levert ook niks op. Passende vacatures vind ik zelfs met hulp van mijn begeleider van VDAB niet. Niet moeilijk. Alles wat ik ooit deed mag ik niet meer (fysieke arbeid). En voor alles wat ik nog wel mag kom ik niet in aanmerking wegens geen ervaring of scholing. Begin dan maar een werkgever te overtuigen. En als dat al lukt moet je hem de medische beperkingen en al wat daar bij komt kijken ook nog verkocht krijgen.

Nu zijn we dus aan't bekijken wat er qua opleidingen mogelijk is. Al is dat ook niet simpel. Opleidingen voor schoonmaak, productie-operator, zorgkundige,... zijn vanwege de fysieke beperking sowieso uitgesloten.
En verder staan ze bij VDAB blijkbaar ook niet te springen om een 55-jarige productiearbeider om te scholen naar IT-er ofzo. Tegen dat mijn opleiding afgelopen is moet ik nog vijf of zes jaar werken voor mijn pensioen... En dan heb ik het nog niet over het feit dat ik totaal geen voeling of interesse heb in zo'n opleiding/job.

Dus als dat zo blijft duren gaat het voor mij niet simpel zijn om aan een job te raken. Volgens mijn VDAB-begeleider is dat geen ramp. "Als je het financieel kan redden zou ik me niet te druk maken in een job zoeken".

Maar wat dan na die 2 jaar? Stel dat ik nog anderhalf jaar blijf solliciteren zonder succes? Heb ik dan heel mijn leven gewerkt om naar het OCMW te moeten? Heb ik dan op het werk mijn gezondheid verkloot (erkende beroepsziekte) om dan nadien als "profiterende dopper" afgeschilderd te worden? Kapotgewerkt en dan maar bij het afval gezet worden?

Ik hoop dat mijn bij de aanpassing van de termijn op werkloosheidsuitkeringen niet gewoon met de grove borstel door de massa gaan maar toch wel rekening houden met mensen die ook niet vragen om zo'n uitkering.

"Er is werk genoeg!" klinkt natuurlijk goed maar in de praktijk is het niet altijd zo simpel ondervind ik nu wel.

Ik had gelijkaardige ervaringen met de VDAB. Zo kreeg ik eens voor de derde keer op zes maanden tijd het bevel om de cursus "solliciteren" te komen volgen. Je weet wel, "een CV leren schrijven" en dergelijke onzin meer. Ik had trouwens mijn vorige CV bij, maar volgens de cursusgever was dat geen goede en moest ik een nieuw maken. Ik maakte stellig bezwaar, tenslotte was het CV waarvan sprake op de vorige cursus in samenspraak met de cursusgever gemaakt en goedgekeurd door de VDAB.
Geen avance, ik moest een nieuw maken. Ik stapte naar het kopie apparaat en trok enkele kopieën, neen, ook niet goed, ik moest beginnen van een leeg blad. Heel vermoeiend, want eens je een goed CV hebt valt er weinig aan te veranderen.
Heel die zaak is tijdverspilling en dient enkel om het bestaan van de VDAB zelf te rechtvaardigen.

Dan, jobaanbiedingen opzoeken en solliciteren. Ik kijk de aanbiedingen na en vind niets. Opnieuw, niet goed, de cursusgever keek voor mij en haalde er - ik denk 27 stuks uit, waar ik op moest solliciteren. Ik dat gedaan, met emails. Van de 27 kreeg ik in de week die er op volgde één antwoord, van de GB magazijnen in Kontich toen. Men vertelde mij dat er inderdaad een jobaanbieding was, maar eigenlijk was die daar altijd, men zocht op dat moment geen nieuwe krachten.

Heel die VDAB is om te lachen. Trouwens, niet veel later kreeg ik van de VDAB het bericht dat men mijn dossier afsloot omdat hun psychosociale dienst de mening toegedaan was dat ik om medische redenen nooit meer een betaalde job kon uitvoeren.