[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Aan het begin van de vijfriende eeuw begon in Florence een renaissance van de klassieke oudheid met grote interesse voor geschiedenis, kunst en wetenschap. Beeldhouwers en schilders streefden naar realisme. Zo wilde Felice Brancacci, patriciër en politicus, graag het leven van de heilige Petrus eindelijk eens op een overzichtelijke manier gepresenteerd zien. https://www.firefiandre.be/artikels/...-en-zijn-kapel
Hij liet daarvoor een kapel bouwen en voorzien van fresco's geschilderd door Masaccio en Masolino (1424-28). Zo konden een aantal opmerkelijke wonderen die in het NT aan Petrus gerelateerd worden eindelijk eens als werkelijk gebeurd op ons netvlies en in ons geheugen een plaatsje krijgen. Massaccio en Masolino baseerden hun composities op een eenvoudige theorie voor tekenen in perspectief. Die theorie werd niet uitgewerkt en te boek gesteld. Hij kan slechts afgeleid worden uit de composities. In onderstaande afbeelding van "the tribute money", of het hoofdgeld, of de belasingpnning (Matthëus 17; ook bij Markus en Lukas).
De compositie toont een landschap met fraai perspectief, mooie belichting, heldere kleuren en grijstinten. Op het hoofd van Jezus ligt het beeldcentrum en dat wordt aangeduid door de vluchtlijnen van het gebouw rechts. Links op de achtergrond pakt Petrus een muntstuk uit de bek van een vis die hij gevangen heeft. Daarmee mag hij de belastinginner betalen. Maar daar achter hem is ook een foutje in het perspectief gemaakt. Want de zee loopt nog omhoog tot boven de horizon die door het beeldcentrum moet gaan. Dat kan niet. Het doet nauwelijks afbreuk aan de verbeelding van de ruimte in deze fresco. Jezus staat te midden van zijn leerlingen en dat zien we aan de plaatsing van de voeten. Ook de belastinginner als rugfiguur voor Jezus draagt bij aan het ruimtelijk effect van de compositie. Petrus is driemaal afgebeeld.

Dit schilderij was een vast onderdeel van de lessen tekenen en kunstbeschouwing op de HAVO lang geleden. Het laat zien dat Massacio en Masolino niet zozeer dachten als archicten en meetkindigen, maar eerder als regiseurs van toneelstukken die tevens een decor konden ontwerpen. De scene met Jezus op de voorgrond is als een tableau vivant. Het heeft een 'onnadrukkelijk' landschap als achtergrond. De scene met Petrus en de vis heeft de zee als decor en de scene met de betaling aan de belastinginner heeft zijn kantoor als als achtergrond. Het is een mooi contrast. Jezus en zijn apostelen zijn als zwervers zonder vaste woon of verblijfplaats. De belastinginner is onderdeel van de geciviliseerde wereld. De visvangst gebeurde eerder en is afgebeeld in de verte. Dichterbij en dus belangrijker is de opddtacht van Jezus aan Petrus afgebeeld. Maar rechts op de voorgrond is de betaling van de belasting afgebeeld. Er is nauwelijks plaats voor het gebouw als decor. Maar het is toch goed gelukt. Christenen in Florence kunnen dit ter harte nemen. Jezus wil dat zij netjes hun belasting betalen ook al menen zij dat ze bestolen worden.