[Vlaanderen Boven]

Meestal is het de moeite niet om op een BUB-persbericht te reageren, maar er zitten daar wel enkele elementen bij die mits duiding ook voor normale mensen eventueel interessant zouden kunnen zijn om te bespreken.

Oorspronkelijk geplaatst door Politics.be

De herdenking van de Guldensporenslag op 11 juli wordt niet gevierd tenzij door de Vlaams-nationale overheid. Daar zijn verschillende goede redenen voor. We sommen ze even op.

1) De Guldensporenslag van 11 juli 1302 was een Middeleeuwse veldslag die werd uitgevochten tussen de Franse koning en zijn Franse en Franstalige vazal, de graaf van Vlaanderen. Er zat geen enkel nationalistisch gevoelen in deze strijd. Nationalisme bestond toen trouwens nog niet. Dat is een uitvinding van de 19de eeuw. Twee jaar later werd datzelfde Vlaamse leger trouwens door diezelfde Fransen in de slag van Pevelenberg verslagen waardoor Zuid-Vlaanderen in Franse handen kwam.

Klopt grosso modo, maar het is niet omdat een veldslag op het moment zelf niet exact dezelfde symbolische betekenis had, dat hij niet enorm belangrijk kan zijn. Indien we die veldslag hadden verloren, was de kans groot dat het grootste deel van Vlaanderen nu een marginaal, leeglopend en volledig verfranst grensgebied van Frankrijk zou zijn geweest.

2) Het graafschap Vlaanderen omvatte niet meer dan de huidige provincies West- en Oost-Vlaanderen, Zeeuws-Vlaanderen en Frans-Vlaanderen. Het hertogdom Brabant (met Antwerpen) was een vijand van Vlaanderen. De Namenaars vochten mee met de Vlamingen. De Guldensporenslag kan dan ook onmogelijk de huidige politieke strijd tussen Vlaams- en Waals-nationalistische politici symboliseren.

Misleidend geformuleerd, want Brabant heeft zich opzettelijk afzijdig gehouden. Het is wel waar dat er enkele Brabantse edellieden op individueel initiatief aan de zijde van de Franse koning hebben gevochten, waaronder de Hertog van Aarschot, die nooit meer is teruggekomen.

3) De Guldensporenslag werd eeuwenlang niet herdacht totdat de eerste Belgische Koning Leopold I enkele jaren na de Belgische revolutie van 1830 met het idee kwam om het Vlaams deel van België (lees: West- en Oost-Vlaanderen) een Belgisch patriotisch gevoelen te geven. Daartoe contacteerde hij de schrijver Hendrik Conscience die de Guldensporenslag uitkoos om het Belgisch gevoelen aan te wakkeren. Een kleine eeuw later werd deze veldslag door de Vlaams-nationalisten gerecupereerd.

Het klopt dat de viering van de Guldensporenslag werd aangemoedigd door Leopold I. Ik heb wel nog nooit gelezen dat dit specifiek voor West- en Oost-Vlaanderen was bedoeld, dat lijkt mij puur een verzinsel van de BUB, voor wie het wellicht een doorn in het oog is dat de woorden Vlaanderen en Vlaming al sinds de Middeleeuwen als een pars pro toto worden gebruikt, en zeker door buitenstaanders.

4) Vandaag wordt 11 juli alleen door de overheid van het “Vlaams” gewest en de “Vlaamse” gemeenschap gevierd. Die entiteiten van de Belgische staat hebben niets meer met het oorspronkelijke Vlaanderen te zien, maar omvatten ook de provincies Antwerpen, Limburg en het noorden van Brabant en wat de gemeenschap betreft ook in zekere zin Brussel. De overheid van de voornoemde entiteiten deelt feestcheques aan de bevolking uit omdat ze weet dat er toch spontaan niet gevierd wordt. Ook de media zoals VRT en VTM worden ingeschakeld om een kunstmatig feestgevoelen te creëren.

5) Maar de bevolking is niet geïnteresseerd. Buiten enkele Vlaams-nationale heethoofden, die bediend worden door allerlei zwaar gesubsidieerde partijen en media, en een officieel muziekconcert op de Grote markt te Brussel, is er van feestgedruis niets te merken. Er worden quasi geen vlaggen aan de gevels buiten gehangen en dit ondanks het feit dat de Vlaams-nationalisten door opeenvolgende staatshervormingen nog nooit zoveel politieke macht hebben verworven. Bovendien zijn er geen Belgische nationalisten die andersdenkenden bedreigen wanneer deze hun vlaggen buiten hangen. Dit staat in schril contrast met de Vlaams-nationalisten die er niet voor terugdeinzen te Belgen te intimideren als ze het wagen om hun Belgische vlag uit te hangen op 21 juli of bij een andere gelegenheid.

Tot nu toe waren al hun beweringen ofwel misleidend, ofwel ronduit gefabriceerd, maar hier zit wel een kern van waarheid in. Hét probleem van de moderne Vlaamse Beweging is identitair. Het grootste deel van de bevolking geraakt moeilijk begeesterd door de Vlaamse symboliek. Dat is iets dat we strategisch moeten aanpakken.

Conclusie: er is geen “Vlaamse” natie, wat de door Vlaams-nationalisten gedomineerde media of de Vlaams-nationale politici ook durven beweren.

Jammer, net voor de eindstreep struikelen ze - de conclusie is natuurlijk volledig absurd. Het feit dat 11 juli niet massaal gevierd wordt betekent niet dat er geen Vlaamse natie is in sociologisch en cultureel opzicht.

Integendeel, de Vlaamse Beweging is slachtoffer van haar eigen succes. De natievorming is al zodanig ver gevorderd, zelfs op institutioneel vlak, dat er geen essentiële bedreiging meer wordt ontwaard, en men wordt ook nauwelijks nog met De Andere geconfronteerd, waardoor Vlamingen zonder tegenspraak de concepten 'Vlaams' en 'Belgisch' als inwisselbaar kunnen beschouwen. Logisch ook, want we vertegenwoordigen de meerderheid van de bevolking, en de economische macht van het land is eveneens in Vlaanderen geconcentreerd.

Dat is natuurlijk de grootste ironie, indien de (neo-)belgicisten ooit hun wens zouden krijgen (waar ze zelf meestal niet in geloven) van een opnieuw unitair België, zou het land binnen de kortste keren uiteenvallen, gezien al die tegenstellingen opnieuw op de voorgrond zouden treden.