Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door kelt
Het is de taak van de "managers" (daarvan zijn er genoeg) om iedere wijziging aan een verzekerde installatie te melden aan de verzekering die dan ervoor kan kiezen dat te (laten) hercertifieren of anders (premie aanpassen,weigeren te verzekeren,.....)
Ik heb (gelukkig) nooit direct met verzekeringen te maken gehad maar zie,eerlijk gezegd,niet hoe de "assistente cheffin veiligheid" samen met wat blondjes met gelakte nageltjes en een wit helmpje op ,laverend tussen het "vuil" in de werkplaatsen(geheel buiten hun ecosysteem,dat is duidelijk),die jaarlijks de "inspectieronde met de verzekeringen doen eigenlijk iets bijdragen aan de veiligheid of kunnen ADVISEREN.. 
Typisch horen we dan dat er her en der wat waarschuwingsstickers moeten heraangebracht worden of dat de bidons met zuur goed dichtgeschroefd dienen te zijn.......
Zodra het meer dan een schakelaar en een lamp betreft WETEn ze gewoonweg niet wat ze zien.......de bullshit jobbers....  |
Klopt helemaal.
Daarom hadden wij, de ploegbazen, dit dan ook zelf in de hand.
Veiligheid en milieu waren mijn bevoegdheden.
Milieu en veiligheid gaan dikwijls hand in hand.
Ik weet nog goed, toen ik ermee moest beginnen, ergens midden jaren '90, wat ik allemaal aantrof.
Vloeistoffen in een cola- of limonadeflesje, met veel geluk stond er iets op geschreven.
Ik ben toen gestart met PVK' (product-veiligheids-kaarten), bekijk het zoals een bijsluiter bij medicijnen. Ook kreeg ieder product een heel duidelijk label, en werd opgeslagen in de originele verpakking of in speciaal daarvoor voorziene bussen.
Voor de veiligheid begon ik met PVP's (proactieve-veiligheids-procedure). Dit is nagaan wat er mis kan gaan in bepaalde situaties, toepasbaar op een werkplek, maar ook in iedere situatie bij bepaalde, niet standaard, omstandigheden, zoals we er veel tegenkwamen als machinebouwers. Liever een half uur verliezen aan een grondige analyse dan één ongeval te hebben was ons motto.
In het begin was het heel moeilijk om de anderen te overtuigen, je kreeg al vlug te horen: "ja maar ik weet wat er in dat fleske zit." of "Al die verloren tijd, komaan, we beginnen er aan." na een jaar of twee was alles zo ingebakken dat de mensen zelfs verder gingen dan ik ooit had durven dromen. Het aantal ongevallen daalde dan ook heel sterk.
Bij een ongeval moet je uiteraard niet onmiddellijk denken aan spectaculaire dingen hé. Een snijwonde of een blauwe nagel is ook een ongeval.
Het invoeren van koperen hamers was nog zoiets, zo'n hamers slijten sneller en liggen niet zo goed in de hand, maar we hadden wel geen wegspringende stukjes staal meer als er met twee stalen hamers op elkaar geklopt werd, of met een stalen hamer op een stalen beitel.
De stalen hamer werd uiteraard niet verbannen hé.