https://www.standaard.be/cnt/dmf20240909_96213785
Citaat:
|
Net als Siegfried stapte de N-VA fris en monter van de ene spectaculaire overwinning naar de andere, alsof het niets was. Angst leek de partij niet te kennen. Het kartel met CD&V (de levenslijn voor de N-VA, dachten velen) werd gewoon opgeblazen. De moei?*zame institutionele compromissen, de nota-Di Rupo van begin juli 2011, de N-VA veegde het allemaal met veel branie van tafel. De kiezer zal zo veel overmoed en onverantwoordelijkheid zwaar afstraffen, schreven de commentatoren. Maar de N-VA behaalde in 2014 een nooit geziene monsterscore.
|
Citaat:
Argeloos liet de N-VA zich in het moeras van de Belgische politiek lokken. De partij was een en al goede wil. Al na enkele weken lieten de N-VA-politici de hogervermelde Vlaamsgezinde provocaties achterwege. Siegfried liet zich gedwee een tricolore pak aanmeten. Het Belgische aambeeld hoefde niet meer in twee te worden gehakt, of toch niet meteen. De koning was geen irritante lastpost meer, maar werd eerbiedig ‘de soeverein’ genoemd. Al snel waren de rebelse jonge jaren van de N-VA nog maar een vage herinnering.
Het resultaat was dat Siegfried allesbehalve groeide. In 2019 kreeg hij weliswaar geen fatale dolkstoot van de kiezer, maar toch een fikse oorvijg. En ook bij de jongste verkiezingen kon hij niet meer aanknopen bij de heldendaden van weleer.
Op Götterdämmerung in De Munt is het nog wachten tot februari. Tegen dan is Siegfried misschien Belgisch premier geworden. Maar of dat zijn ondergang zal kunnen stoppen, is nog maar de vraag.
|
Heeft hij gelijk?
Volgens mij niet, Vlaams-Nationalisme is een fantasie.
De Wever is een realpolitiker.