(26 december 2024)Maar misschien is die omdraaiing ten onrechte, want in wezen is er maar één subject voor allen en dat is het algemene IK.
En qua inhoud maakt het niet uit of je dezelfde oneindigheid nu van buiten af begrijpt als subject of van binnen uit als subject.
De inhoud blijft gelijk.
Alleen vanuit het eigen IK, dat bovendien zoveel hoger is dan de lege abstracte oneindigheid daar buiten, is het veel dichter bij huis.
En dan kan ik denken: in elk individu, elk IK kan de oneindige veelheid van goden als eenheid denken tot zelfbewustzijn in hemzelf.
Elk mens en elk microwezen is dus ook die eenheid zelf.
En temeer ook omdat de inwendige oneindigheid (die bij de uitwendigheid hoort) oneindig veel hoger is.
Ik ben die inwendige oneindigheid zelf met als hoogste het IK als punt, niet abstract maar als punt de oneindige reeks van "beneden" uit naar "boven" omvat.
Maar toch op dezelfde plaats als van mijn eigen Ik aanwezig is.
Dus van binnen uit is beter dan van buiten uit.
Maar beide samen is nog beter, want zonder van buiten uit blijft de uitwendige oneindigheid alleen als object bestaan en niet als subject eveneens.
Kortom: er zijn twee reflecties: van buiten en van binnen, en één onmiddellijk vanuit de eigen persoonlijke individualiteit.
|