Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Piero
Hebben wij een vrije wil?
Rom.7:19 Want het goede dat ik wil, doe ik niet, maar het kwade, dat ik niet wil, dat doe ik. 20 Als ik nu dat doe wat ik niet wil, breng k dat niet meer teweeg, maar de zonde die in mij woont. 21 Ik ontdek dus deze wet in mij: dat, als ik het goede wil doen, het kwade dicht bij mij ligt. 22 Want naar de innerlijke mens verheug ik mij in de wet van God. 23 Maar in mijn leden zie ik een andere wet, die tegen de wet van mijn verstand strijd voert en mij tot gevangene maakt van de wet van de zonde, die in mijn leden is.
De schrijver signaleert hier een conflict tussen zijn fysieke wil en de wil van zijn verstand. Hij noemt beide willen wetten en de wet van zijn lichaam heeft de overhand. Hij gelooft dus niet in het bestaan van een vrije wil. Toch houden christenen elkaar verantwoordelijk voor hun daden. Gezonde volwassenen zijn wilsbekwaam. Maar filosofen en natuurwetenschappers zijn het daarover nog niet eens geworden. Hoe kan Dat? En wie maakt er dan een redeneerfout?
Volg daarvoor een lezing van Daniel Dennett in 2016. 1:28 uur, Engels.
https://m.youtube.com/watch?v=G8DQfYV49gI |
Wat staat er precies in Romeinen 7? Dat de wil van het verstand (Engels mind / Grieks nous) strijdde met de wil van zijn leden (lichaamsleden). Zijn verstand was zijn brein en niet zijn geest. Een Geest zou een christen pas van God ontvangen na een bekering en wedergeboorte. De schrijver van Romeinen 7, we noemen hem Paulus, begreep dat hij met zijn verstand, dat is zijn brein, redeneerde en goed en kwaad kon onderscheiden.
Paulus geeft een verklaring voor zijn probleem met de vrije wil. Hij ziet als oorzaak dat zijn lichamelijke behoeften of wil, zondig zijn. Hij is zich bewust van goed en kwaad en ziet dat zijn lichaam zich daarvan niet bewust is. En dat wijt hij aan de zonde die in zijn leden zit. Augustinus van Hippo kon dat volledig begrijpen en aanvaarden. Hij werd bisschop, predikant, en hij schreef tientallen essays om tegenstanders van deze opvatting te overtuigen. O.a. tegen Pelagus en Donatisten en aan Romeinse bestuurders. Waarom was hij zou negatief over de menselijke natuur? Omdat hij geloofde in de verzoening van "de erfzonde" door de kruisdood van Jezus en de sacramenten van de kerk. Door dogma's dus. De Donatisten weigerden om erfzonde te gebruiken als excuus om slecht gedrag te verklaren en te tolereren.