[Pandareus]

Zeer interessante analyse in De Tijd over de onderliggende mechanismes en de doelstellingen van de ideeën diarree die uit het Maga brein ontsnappen op zowat dagelijkse basis.

Vijf weken ver in zijn tweede termijn past Donald Trump voluit de ‘flooding the zone’-tactiek toe. De Amerikaanse president overspoelt de media, oppositie en bondgenoten met normverleggende initiatieven en ophefmakende uitspraken, en dat om zijn macht tot het uiterste te rekken. 'Op deze manier kan hij niet met nederlagen worden geconfronteerd.'



De mondingssnelheid van een kogel is de snelheid waarmee het projectiel de loop verlaat, vanaf het moment dat de geleiding ophoudt. Hoe hoger die beginsnelheid, hoe meer kinetische energie, en hoe verder de kogel vliegt. Een term uit de ballistiek dus, die evenzeer van toepassing is op politiek. Steve Bannon, strateeg van Donald Trump in diens eerste termijn en nog altijd een van de invloedrijkste stemmen in de MAGA-wereld (Make America Great Again), beschreef in 2019 al zijn favoriete tactiek om tegenstanders omver te blazen en alle aandacht op te zuigen: mondingssnelheid, of ‘muzzle velocity’.

‘De oppositie is de media. En de media kunnen, omdat ze dom zijn en lui, alleen maar focussen op één ding tegelijk’, zei Bannon toen in een tv-interview. ‘We moeten de hele zone onder water zetten. Elke dag slaan we ze met drie dingen om de oren. Ze bijten zich vast in één, en wij krijgen al onze dingen gedaan. Bang, bang, bang. Ze zullen nooit kunnen rechtkrabbelen. We moeten beginnen aan ‘muzzle velocity’.’

Hoe gaat Trump te werk?

President Trump versmacht pers en oppositie door alle bandbreedte te vullen en iedereen in permanente verontwaardiging achter te laten. Dat maakt het moeilijk om tegenstand te organiseren.
Welk signaal zit in de ruis?

De ruis is strategisch, maar het signaal is duidelijk: Trump wil zijn macht maximaal invullen en ziet het presidentschap als een soort blanco cheque.
Van wie komt de weerstand?

Terwijl het door de Republikeinen gedomineerde Congres volledig in de pas loopt van Trump (en Musk) tekent zich een strijd af met de rechterlijke macht. Tegen de regering-Trump werden al 92 rechtszaken aangespannen.

Die ‘flooding the zone’-strategie is precies wat Trump toepast sinds hij voor de tweede keer zijn intrek nam in het Witte Huis. De president en zijn kabinet overspoelen alles, en doen iedereen naar adem happen. Trump neemt alle beschikbare bandbreedte in met een spervuur van normverleggende initiatieven, ophefmakende uitspraken, decreten met een zeer twijfelachtige juridische basis en onophoudelijke provocaties. Allemaal passen ze in zijn intenties om de Amerikaanse maatschappij en grote delen van de rest van de wereld naar zijn hand te zetten. Het resultaat is dat elke nieuwscyclus bij hem begint en eindigt.

Onbewezen fraude

Zo ligt het waanzinnige, geïmproviseerde voorstel om Gaza te ontruimen en herop te bouwen tot een soort Club Med onder Amerikaanse heerschappij alweer bedolven onder de totale paradigmashift die Trump in gang heeft gezet met zijn buitenlandbeleid. Dat duwde ook de tarievenoorlog naar de achtergrond, voor even toch, want volgende week verloopt de maand respijt die Mexico en Canada kregen. Intussen krijgt zijn sidekick Elon Musk, de rijkste man ter wereld, een vrijgeleide om een schrikbewind te voeren bij de overheid en hele departementen uit te hollen, op zoek naar onbewezen fraude en zonder oog voor de enorme belangenconflicten met zijn bedrijven.

In een maand ondertekende Trump al 72 ‘executive orders’, een ongezien tempo vergeleken met zijn voorgangers, onder wie hijzelf. Zijn omstreden genomineerden voor de belangrijkste ministerposten (een antivaxer op volksgezondheid, een Kremlin-adept als chef inlichtingen) fietsten door hun procedure in de Senaat. Hij intimideert bondgenoten, stuurt migranten naar Guantanamo Bay en wijt een vliegtuigcrash aan diversiteit, een concept dat hij in zijn geheel probeert uit te roeien.

Intussen bespeelt Trump op elk beschikbaar moment de camera. Hij was als eerste president ooit aanwezig in het stadion tijdens de Super Bowl, de belangrijkste tv-avond van het jaar. Een week later liet hij The Beast, de zwaar gepantserde presidentiële limousine, rondjes rijden op het parcours tijdens de Daytona 500, de openingsrace van het, zeker onder Trump-aanhangers, hyperpopulaire Nascar-seizoen. En o ja, 9 februari is voortaan Gulf of America Day.


Trumps hyperactieve alomtegenwoordigheid moet de vitaliteit uitstralen die zijn voorganger miste, aldus zijn entourage. ‘We kennen maar één snelheid’, zei de vicestafchef van het Witte Huis aan The Wall Street Journal. ‘Dat is een groot contrast met de voorbije vier jaren.’ In plaats van een bilan na honderd dagen maakte het Witte Huis er al een na honderd uur: ‘Historische actie om Amerika’s gouden eeuw af te trappen’.

Die energie wordt nog eens verdubbeld door Musk, die al zijn andere bezigheden opzij lijkt te hebben geschoven. Toen hij vorige week samen met een van zijn intussen dertien kinderen de werkwijze van zijn Department of Government Efficiency (DOGE) kwam verdedigen in het Oval Office en dat uiteraard op alle tv-zenders tegelijk kwam, postte communicatiedirecteur Steven Cheung op X: ‘FULL SPECTRUM DOMINANCE’.

Door zoveel controverse tegelijk te zaaien, desoriënteert Trump zijn tegenstanders. Niemand weet waar eerst te wieden. Er is niet alleen de hoeveelheid informatie om te verwerken, maar ook de kwaliteit ervan. ‘Flooding the zone’ slaat ook op het contamineren van de ether met misinformatie om de verwarring en het wantrouwen op te drijven.


Nieuwe realiteit

‘Hij versmacht de pers en de Democraten. Het is vaak verontwaardiging om de verontwaardiging’, zegt Peter Van Aelst, professor politieke communicatie aan de Universiteit Antwerpen. ‘Dan maakt het niet veel uit of een voorstel het uiteindelijk haalt of niet. Het zuigt aandacht op die je niet kan gebruiken om uit te vogelen of je bijvoorbeeld zomaar overheidsinstellingen kan ontmantelen.’

Dat is strategisch, want er is geen tijd voor vragen of reflectie. ‘Je kan niet met nederlagen worden geconfronteerd. Maar het past ook in de persoonlijkheid van Trump. Hij is niet de man van de grote dossiers, maar eerder van de korte aandachtsspanne’, zegt Van Aelst. Er een antwoord op formuleren is niet vanzelfsprekend, want het blijven de woorden en voorstellen van de Amerikaanse president. ‘Zo’n idee als de herontwikkeling van Gaza slaat iedereen met verstomming, maar intussen creëert Trump wel een nieuwe realiteit.’



De voornaamste architect van de bulldozeraanpak van Trump is Stephen Miller, vicestafchef en al jaren topadviseur van de president. Hij leerde uit de ervaring van Trumps eerste termijn, toen veel initiatieven vastliepen op checks en balances en interne verdeeldheid. In tegenstelling tot nu had Trump toen nog mensen rondom zich die zijn impulsen binnen de perken hielden. Miller anticipeerde daarop en werkte in de maanden na Trumps verkiezingsoverwinning tientallen decreten uit, zodat de munitie voor het spervuur vanaf dag één voorhanden was. Met Project 2025, het scenario voor Trump van de conservatieve denktank Heritage Foundation, lag alvast een draaiboek voor de beleidsagenda klaar.

Maximale presidentiële macht

Trumps Witte Huis creëert doelbewust ruis, maar in de ruis zit ook een signaal. Het is al lang een cliché, maar de Amerikaanse president wordt vaak geduid met twee richtlijnen: neem hem ernstig maar niet letterlijk, en volg wat hij doet en niet wat hij zegt. Afgaande op die maatstaf is de rode draad in de chaos dat Trump de presidentiële macht tot het maximale drijft en de limieten ervan opzoekt.

Als rechtmatige winnaar van de verkiezingen, die van 2024 althans, wordt Trump tot spijt van zijn tegenstanders nu eenmaal beloond met de mogelijkheid om veel verregaande beslissingen te nemen. Door gratie te verlenen aan de 1.600 veroordeelde deelnemers van de raid op het Capitool veegde Trump misschien zijn voeten aan de rechtstaat, maar hij gebruikte wel een perfect legaal instrument. Voor zijn supporters voert Trump gewoon zijn verkiezingsbeloftes uit.




Maar daarbij ziet hij het presidentschap als een soort blanco cheque. Voor Trump staat de uitvoerende macht boven de wetgevende en de rechterlijke, en niet op hetzelfde niveau. Daar alludeert hij zelf op, onder meer door op zijn socialemediaplatform Truth Social uit te pakken met een citaat dat aan Napoleon wordt toegeschreven: ‘Hij die zijn land redt, overtreedt geen enkele wet.’

De quote werd overgenomen door het officiële account van het Witte Huis. Daarop verscheen vorige week ook een fictieve cover van het weekblad Time, met Trump afgebeeld als een koning. Ook dat beeld had Trump zelf gelanceerd. Nadat zijn regering een vorm van rekeningrijden in de stad New York had afgeschaft, postte Trump: ‘LONG LIVE THE KING’.

Trump 2028

Er wordt zelfs openlijk geflirt met een kandidatuur voor een derde termijn. Een amendement op de grondwet verhindert een president om langer aan te blijven dan twee keer vier jaar, maar Trump lijkt op zijn minst van plan de mogelijkheden te onderzoeken om dat te omzeilen. Tijdens een persmoment vorige week in het Witte Huis week hij af van zijn voorbereide speech en vroeg hij zijn publiek: ‘Moet ik me opnieuw kandidaat stellen? Zeggen jullie het maar.’ Op CPAC, een jaarlijks conservatief congres in de buurt van Washington vorige week, waren stickers met ‘Trump 2028’ populair. Bannon zei er in een toespraak: ‘De toekomst van Amerika is MAGA. Wij willen Trump in 2028.’ Dat is constitutioneel onmogelijk en politiek compleet ondenkbaar, maar Trump en co. laten het idee wel sudderen.

Zijn supporters juichen, alleen al omdat Trump met elke nieuwe portie ophef scoort door de verontwaardigingsmeter bij de tegenstanders door het dak te sturen. Al is het de vraag wat Trump tot dusver precies heeft gedaan aan de problemen van zijn kiezers. De analyse na de verkiezingen was dat hij voor veel Amerikanen het beste antwoord was op het negatieve sentiment over de economie, met name de inflatie.




Maar in een peiling van CNN eerder deze maand geeft 62 procent van de Amerikanen aan dat Trump nog niet voldoende heeft gedaan om het leven betaalbaarder te maken. In dezelfde poll vindt iets meer dan de helft dat Trump te ver gaat in het gebruik van zijn macht. Algemeen keurt 47 procent van de Amerikanen zijn beleid goed. Dat is de op één na slechtste score voor een naoorlogse president na een maand. Enkel Trump zelf deed het minder goed, maar dan aan de start van zijn eerste termijn.

De enige tegenwerking tegen de ‘muzzle velocity’ van Trump komt van de rechterlijke macht. De wetgevende daarentegen schikt zich in een bijrol. De Republikeinse meerderheid in de Senaat keurde zonder noemenswaardige weerstand alle hoogst controversiële kandidaat-ministers goed. Voor de rest wordt het Congres grotendeels opzijgeschoven door het Witte Huis.

Er komt ook geen verzet tegen de botte bijl van Musks DOGE, hoewel hij door het Congres goedgekeurde budgetten wegsnijdt en een door het Congres opgericht departement als USAID, het Amerikaanse agentschap voor ontwikkelingshulp, ‘in de versnipperaar’ wil gooien. Ook toen Musk dit weekend miljoenen ambtenaren een mail stuurde met de vraag om hun job te verantwoorden, anders zouden ze worden ontslagen, bleef het stil.

Day of thunder

‘De wetgevende macht loopt volledig in de pas. De belangrijkste strijd van Trump is die met justitie’, zegt Van Aelst. Tot dusver werden al 91 rechtszaken aangespannen, blijkt uit de Litigation Tracker van Just Security. Zo floot een rechter al heel snel de beslissing terug om miljarden dollars federaal geld voor lokale overheden te schrappen.

Trump voelt zich gesterkt door het oordeel van het hem gunstig gezinde Hooggerechtshof dat een president immuun is voor misdrijven gepleegd tijdens zijn ambtstermijn. De vraag is wat er gebeurt als hij beslissingen van rechters naast zich neer begint te leggen. ‘Als dit inspiratie geeft aan andere politieke leiders om de rechterlijke macht uit te dagen, dan komt de rechtsstaat als concept in gevaar’, vreest Van Aelst.

De manier waarop en de snelheid waarmee Trump uit de startblokken is geschoten stemmen Steve Bannon in ieder geval zeer tevreden. Bannon, die vorig jaar nog vier maanden in de gevangenis doorbracht omdat hij weigerde mee te werken aan het onderzoek naar de bestorming van het Capitool op 6 januari 2021, beschrijft elke dag van Trumps ambtstermijn als een ‘day of thunder’. ‘Uiteraard werkt de strategie’, zei hij in een recent interview met de nieuwssite Semafor. ‘De media zijn in een complete meltdown. Hij is zo’n briljante strateeg.’

‘Bannon heeft gelijk’, beaamde James Carville, al decennia een prominente Democratische strateeg en ooit de campagnebaas van Bill Clinton, in een recente podcast. ‘We zijn overspoeld door shit en we zoeken een manier om ermee om te gaan. Ik weet ook niet goed hoe je de focus kiest. Verzet je je tegen één ding? Of vijf tegelijk? Hij blijft dingen doen die normaal een politieke carrière zouden kelderen. Dit zijn uitzonderlijk moeilijke tijden.’

bron : https://www.tijd.be/dossiers/de-verd.../10589422.html

Your thouhts please.

Ziet de journalist hier de rode draad door de chaotische aankondigingspolitiek van Orange man ? Is het idd een doordachte strategie vanuit zijn hofhouding om hem zo de politieke tegenstanders in een onconventionele wijze te destabiliseren en het finale beslissingproces te manipuleren/domineren ?