Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Visjnu
Enkele gedachten hierover:
a) Zoals je reeds stelt, reciprociteit. Jij wil zelf het recht op leven, dus als je andere mensen dat recht ontziet, dan is dat in tegenspraak met het principe dat jou beschermt. Dit is dus puur uit eigenbelang, een soort sociaal contract.
|
Reciprociteit is geen moreel principe, maar wel een heel goed uitgangspunt bij onderhandeling, als de machtssituatie ongeveer symmetrisch is. Je kan uitgaan van het idee dat de tegenpartij ongeveer dezelfde prerogatieven heeft als gijzelf, en dus is een reciprociteit in voor en nadelen zinvol: als het win voor U is, is het ook win voor hen, en is er kans dat iedereen tevreden is.
Kortom, je onderhandelt "niet doden" enkel maar met een groep die U kan doden, en daar is reciprociteit inderdaad zinvol, omdat de machtssituatie ook symmetrisch is: gij kunt hen doden en dat willen ze niet, zij kunnen U doden en dat wilt gij niet.
Er is geen reden om dat te onderhandelen met voldoende zwakke entiteiten die niet in staat zijn om U te doden. Ge wint niks.
Citaat:
|
b) Onze rationaliteit is onze voornaamste overlevingsstrategie. Rationaliteit werkt niet goed in een omgeving van dwang en geweld.
|
Dat hangt af aan welke kant van dwang en geweld ge staat. Als ge anderen kunt dwingen en ge overmacht hebt, is dat eerder een stimulus he
Citaat:
|
c) Voor het merendeel van de geschiedenis was de mens aangewezen op het numerieke voordeel van hun 'stam' om te overleven (tegen roofdieren, maar ook andere stammen). De mens is daarom fundamenteel een sociaal wezen en voelt moord als iets tegennatuurlijk aan.
|
Inderdaad moet ge aan de lange-termijn voor en nadelen denken. Anderen kunnen nuttig zijn voor U. Dan is het dom om ze te vermoorden. Ge maakt uw hond ook niet af als die nuttig kan zijn, he.