Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door BigF
Waarom bv geen rekening houden met:
-solliciteert die mens wel daadwerkelijk en hoe vaak?
-heeft die mens een geschiedenis van werkloosheid of heeft hij nu eens pech?
-doet die mens vrijwilligers werk?
-heeft die mens medische problemen en in hoever storen die hem in het zoeken naar werk?
-zet hij zich op één of andere manier in voor de samenleving?
-welke scholing heeft hij en is hij bereid een opleiding te volgen?
-...
Waarom kan zoiets wel voor mensen met geld maar niet voor de onderste lagen van de maatschappij?
|
Ik dacht dat daarnaar gekeken werd. In Frankrijk is dat zo, he, met werklozensteun: ge moet een aantal bewezen solicitaties voorleggen per maand of zo, en ge kunt maar 2 keer weigeren als ge een jobaanbod krijgt.
Als het niet wil lukken, stelt men bijscholing voor (dat kunt ge ook direct vragen).
Want de bedoeling is dat ge echt werk zoekt. Als men vaststelt dat ge er geen zoekt, of dat uw geval hopeloos is, dan valt ge buiten het kader van de werkloosheid, die moet helpen tegen PECH van tijdelijk zonder job te zitten.
Als ge na 2.5 jaar nog steeds niks gevonden hebt wordt dat beschouwd als een hopeloos geval he.
Daarentegen, de werklozensteun is wel vrij hoog: aanvankelijk 80% van uw laatste loon gedurende 6 maanden, dan gaat dat stillekes aan naar beneden.
Pas op, in werkelijkheid is die Franse administratie ook een soep he. Zoals alle openbare diensten. Maar het idee erachter vind ik niet slecht: werklozensteun is een VERZEKERING, geen "hulp aan behoevenden". Het is een vergoeding om een pech periode te overbruggen, zoals uw brandverzekering dient om U te vergoeden als uw kot is afgebrand.