[Der Wanderer]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Als men uitgaat van de nogal voor de hand liggende aanname dat godsdiensten lulkoek zijn, dan vraagt men zich af hoe het komt dat die lulkoek zo "in" is. Er zijn natuurlijk verschillende redenen voor, en ik denk dat de voornaamste Darwinistisch is. Godsdiensten kunnen helpen om groepen sterker te maken door individuen te motiveren tot zelf opoffering.
Individuen die hun individualiteit beseffen, gaan minder geneigd zijn zich zelf in de vernieling te strijden "voor het groter goed van anderen" dan individuen die geloven in smoezen over voordelen die ze zouden hebben als ze zich in de vernieling rijden "nadien" dan wel verschrikkelijke zaken die hen zouden overkomen "nadien" als ze nu aan hun eigen voordeel denken. Aangezien het logisch onmogelijk is om voordeel te halen uit zichzelf in de vernieling rijden, moeten die verhalen lulkoek zijn: de lulkoekigheid is een noodzakelijkheid voor hun Darwinistisch voordeel van de groep. Mochten die verhalen enige vorm van rationaliteit bevatten, dan zouden ze onmogelijk werken.

Groepen waarvan de leden bereid zijn om zich te vernietigen om voordelen te doen aan "de groep" die een allegorische godheid wordt in het verhaaltje, hebben meer aggressieve resources bij confrontatie met andere groepen, dan groepen die bestaan uit rationele wezens. Als victorie over de andere groep mogelijk is door 80% van eigen volk op te smoren, dan zal een religieus geinspireerde groep dat doen, maar geen enkele rationele groep gaat zoiets aanvatten. Hierdoor kunnen zulke religieus geinspireerde groepen andere groepen extermineren, die rationele groepen nooit zouden aanpakken. Nadien schiet er misschien maar 20% van de groep over, maar een vijand werd verslagen, zijn resources werden binnengedaan, en na veelkwekerij komen de aantallen weer bij. Op die manier bouwt men grote rijken he.

Groepen van rationele leden zijn veel minder roekeloos en veel minder aggressief, en kunnen dus de expansiedrift van die lulkoek gelovers niet bijbenen. Dat geeft aan die lulkoek dus Darwinistisch voordeel, omdat het het nadeel van individualiteit compenseert zonder het te moeten uitdoven.

Zonder lulkoek verhalen geen plofmoslims he. En met voldoende plofmoslims doet men ganse continenten binnen als het ware. Rationele groepen gaan nooit zoiets doen, diegene die de ploffer zou moeten spelen bedankt voor de rol he. Hoewel ploffer spelen individueel nadelig is, kan het een sterk Darwinistisch voordeel leveren aan zijn groep.

Misschien zijn wij Darwinistisch zelfs geselecteerd om gemakkelijk lulverhalen te geloven.

Of je kan Girard lezen (wat de religieuze tak van de mimetische theorie betreft te beginnen met "La Violence et le Sacré") en het écht begrijpen in plaats van zich te moeten beroepen op anachronistische projecties.