Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door patrickve
Als er twijfel is, is het geen geloof. Dan is het een veronderstelling, een werkhypothese, VATBAAR VOOR VERWERPING. Geloof is juist iets dat niet vatbaar is voor verwerping. DAT is de essentie van een godsdienst, dat je totaal "onaannemelijke" dingen via een sacrale overlevering als rotsvaste onverwerpbare juistheid aanneemt op zulke wijze dat elke hint naar het in twijfel willen trekken ervan als een onaanvaardbare agressie dient behandelt te worden, en niet als een opening tot discussie over heroverwegen.
Van dan af is er een religie he. Elke "het zou wel eens kunnen dat" is geen geloof. Een "ik ben er absoluut zeker van, en wie dat in twijfel trekt moet op de brandstapel", DAT is een religie he.
Het vervangen van argumentatie door verbolgenheid.
|
Ik bedoel gewoon:
- dat in een echte primitieve maatschappij de mythische voorstellingen even 'evident' zijn als een boom (of zelfs evidenter, want die boom kan zelf bezield zijn - het is juist 'de natuur' zoals wij die opvatten die voor hen als zodanig nog niet bestaat). Er is gewoon niemand die iets in vraag stelt.
- dat zodra er sprake is van een 'credo' er hoe dan ook al meer 'kritiek' in de cultuur aanwezig is, hoe agressief men ook de twijfel of de tegenstand bestrijdt.
- dat in een hoog stadium (het christendom van de ingewijden - maar toegegeven, die zijn na Constantijn historisch marginaal geworden) "peithè" (in lijn met wat dat woord ook betekent in het Grieks) voor het overtuigd zijn van en vertrouwen op de (zowel hemelse dus theoretische als 'vleesgeworden' dus praktische) Logos staat, als 'kinderen van de Abba'.