Politics.be - Los bericht bekijken - Hoe het Israëlisch-Palestijnse conflict te beëindigen

thePiano · 15 september 2025, 08:48

Hoe het Israëlisch-Palestijnse conflict te beëindigen
door Rabbi Pesach Wolicki
https://www.youtube.com/watch?v=O5RA...ist=LL&index=1

Het Israëlisch-Palestijnse conflict sleept zich al meer dan een eeuw voort, aangewakkerd door verschuivende grenzen, mislukte onderhandelingen en eindeloze cycli van geweld. Maar wat als er echt een manier is om het voor eens en altijd te beëindigen? In deze video duiken we diep in de vergeten geschiedenis van het Midden-Oosten – van het Ottomaanse Rijk tot het Britse Mandaat, tot de oorlogen van 1948 en 1967 – en ontmaskeren we de mythes rond "Palestijns grondgebied" en waarom vredesbesprekingen consequent zijn mislukt.

We onderzoeken waarom elk vredesaanbod werd afgewezen, waarom terrorisme voortduurt en waarom eindeloze onderhandelingen het conflict alleen maar verlengen. Tot slot onthullen we de enige realistische weg vooruit: Israëlische soevereiniteit en vrede door kracht. Vergeet de oude clichés – dit is de gedurfde oplossing die het boek over het conflict eindelijk zou kunnen sluiten.

Hoe het Israëlisch-Palestijnse conflict één keer kunnen beëindigen en voor iedereen. Eerst een paar achtergrond feiten. Voor de Eerste Wereldoorlog bestond geen van de landen die we kennen in het Midden Oosten als werkelijke staten. Egypte, Libanon, Jordanië, Syrië, Irak, Saoedi-Arabië, de lijst gaat maar door. Geen van deze staten die we vandaag kennen, soevereine staten met duidelijke grenzen en regeringen, heeft ooit bestaan.

Het hele gebied dat we vandaag de dag kennen als het Midden-Oosten, was gebied dat werd gecontroleerd door het Ottomaanse Rijk dat helemaal teruggaat tot de 16e eeuw. En het was het territorium van andere binnenvallende mogendheden en andere rijken voor hen die teruggaan tot de Romeinse tijd. Nu, wat je door de eeuwen heen hebt gehad was tribaal leiderschap, etnische groepen. Sommigen van hen waren nomadisch en anderen waren stabieler en ze leefden en trokken rond in deze uitgestrekte gebieden die geen grenzen hadden tussen hen. Oh, en de term Palestina die werd door niemand gebruikt buiten Europese christenen die deze term gebruikten als een naam voor het Heilige Land op kaarten van het Ottomaanse Rijk.

Het gebied dat vandaag de dag Israël en Jordanië is en wat mensen Palestina noemen, heette gewoon zuidelijk Syrië. Nu was het weer een losjes afgebakend gebied. Er waren geen landen in de zin die we kennen landen. Nu na de Eerste Wereldoorlog, Westerse mogendheden, voornamelijk de Fransen en de Britten verdeelden deze gebieden nadat het Ottomaanse Rijk was verslagen. Ze verdeelden deze gebieden. Ze tekenden lijnen op de kaart en ze creëerden al deze gloednieuwe landen die ik zojuist heb opgesomd. Nu, door het creëren van staten, brachten ze een nieuw paradigma naar een Arabische wereld die altijd was geregeerd door stammen en clans die voor hun eigen zaken zorgden, terwijl ze deel uitmaakten van een groter rijk dat niet echt betrokken raakte bij hun lokale civiele zaken.

Het idee van staten met regeringen en wetgevende machten en grenzen was een westerse constructie die werd geïmporteerd naar dit deel van de wereld. Nu was het uiteenvallen van het Ottomaanse Rijk ook een beetje een crisis voor vrome moslims. Zie je, volgens de Islam moet elk gebied dat ooit onder de controle van de Islam heeft gestaan altijd onder de controle blijven van de Islam. Dus toen de Britten aankondigden dat ze naast een stel moslim staten, van plan waren om een Joods thuisland te vestigen in een deel van Palestina, was dit iets dat onaanvaardbaars voor moslims. Dus natuurlijk konden de Arabische staten het verdelingsplan niet accepteren. Ze konden geen Joodse staat accepteren, de staat Israël, en in plaats daarvan verklaarden ze het onmiddellijk de oorlog aan. Toen Israëls onafhankelijkheidsoorlog eindigde in 1949 waren de gebieden van Judea en Samaria, wat mensen de Westelijke Jordaanoever noemen, in handen van Jordanië. Gaza was in handen van Egypte. En gedurende 1949 tot 1967 18 jaar, deze gebieden, het gebied dat de wereld nu claimt wordt verondersteld de basis te zijn van een Palestijnse staat, deze gebieden waren in in handen van Arabische regeringen. Denk daar eens over na.

Dit roept de voor de hand liggende vraag op. Waarom hebben ze gedurende deze 18 jaar geen Palestijnse staat gecreëerd? Wat verhinderde het? Geen van deze landen was ooit in Israëlische handen geweest op dit moment. Waarom was er tussen 1948 en 1967 geen beweging om de Palestijnen onafhankelijkheid te geven? Nou, het antwoord is simpel. Niemand wilde een Palestijnse staat. Niemand drong er op enigerlei wijze op aan. Er was geen beweging. Zolang die gebieden in handen waren van Moslims, had de Arabische wereld geen probleem met de situatie. Het was pas toen Israël deze landen in 1967 veroverde dat de Arabische wereld begon te zeggen dat ze een Palestijnse staat wilden in deze gebieden, waarvan ze nu beweerden dat ze Palestijns gebied waren. Nu, gezien wat ik je vertelde over de geschiedenis van het Midden-Oosten, dit slaat duidelijk helemaal nergens op. Er was geen Palestijns gebied. Er waren zelfs geen staten of grenzen in de hele regio tot een paar decennia eerder. Laten we snel vooruit spoelen naar het vredesproces tussen Israël en de Palestijnen dat in de jaren 1990 begon.

In het jaar 2000 boden de Israëliërs Yasser Arafat, toen de leider van de Palestijnen, een staat aan in ongeveer 97% van het grondgebied. Arafat weigerde het aanbod van en lanceerde in plaats daarvan de Tweede Intifada, die een brute golf van terrorisme in Israël kenmerkte. Bus bomaanslagen, zelfmoordaanslagen. Welnu, waarom deed hij dat wel? Nou, denk er eens over na. Als Arafat de deal had geaccepteerd, zou hij het boek over de onderhandelingen hebben gesloten. Hij zou het eens moeten zijn over de definitieve grenzen tussen Israël en zijn nieuwe staat Palestina. Dit zou betekenen dat de Joodse staat officieel de soevereiniteit van wordt geaccepteerd. En als moslim is dit gewoon niet iets wat Arafat zou kunnen doen. Zolang de uiteindelijke status in de lucht hangt, kunnen Arafat en al degenen die hem volgden hem altijd zeggen dat ze niet echt de islamitische heerschappij over het hele land opgeven. Zie je, ze kunnen gewoon niet toestaan dat de zaak wordt afgesloten met een definitieve overeenkomst die Israël toestaat om permanent te blijven.

Dus hoe eindigt zo'n conflict ooit? Nou, er zijn eigenlijk maar twee opties. Of de islam slaagt erin een einde te maken aan de Joodse aanwezigheid in het land dat vroeger tot het islamitische kalifaat behoorde of Israël maakt duidelijk dat we nergens heen gaan en dat er niets meer over is om te onderhandelen. Dat het geschil voorbij is. Er is geen grijs gebied meer. Er zijn geen onderhandelingen meer. Er blijft niets meer over om te bespreken. En rotzooi niet met ons of je zult er uiteindelijk spijt van krijgen. Dat is wat we vrede door kracht noemen. Zolang er onbesliste vragen zijn, deze grijze gebieden met betrekking tot bepaalde gebieden. Zolang er een vraag is van wiens land het is, gaat het conflict voor onbepaalde tijd door. Wat is waarom de enige echte weg naar vrede tussen Israël en de Palestijnen is voor Israël om soevereiniteit uit te roepen over Judea en Samaria, de annexatie ervan. Zie je, zodra Israël dat doet en het definitief maakt, valt er niets meer te bespreken, er hoeven geen concessies meer te worden gedaan. Er zijn geen open vragen meer om over te onderhandelen

Nu, zullen de Palestijnen dit leuk vinden? Natuurlijk niet. In het begin niet. Maar met de tijd, zal dit veranderen. Een paar maanden geleden, je herinnert je misschien nog dit, we hebben er een video over gemaakt. Een aantal stamhoofden uit Hebron en het omliggende gebied, een van de meest bevolkte gebieden in Judea en Samaria kondigden aan dat ze niet langer deel wilden uitmaken van de Palestijnse Autoriteit, dat ze hun eigen burgerzaken willen regelen net zoals een emiraat binnen de externe Israëlische veiligheid en Israëlische soevereiniteit. Met andere woorden, ze wilden lokaal tribaal bestuur, net zoals het Midden-Oosten altijd eeuwenlang geregeerd is geweest. Op dit moment heb je misschien gehoord dat de Israëlische regering een plan bespreekt voor de annexatie van Judea en Samaria om volledig een deel van Israël te worden. En dit plan maakt precies het model mogelijk dat ik zojuist heb beschreven. Hier is de voorgestelde kaart die ter discussie staat.

Burgerlijke onafhankelijkheid in Arabische bevolkingscentra geregeerd zoals ze al eeuwen onder volledige Israëlische soevereiniteit staan over de rest van het gebied. Dit plan heeft de steun van een overweldigende meerderheid van de Israëli's volgens peilingen en een meerderheid van de ministers in de Israëlische regering. Israëli's beseffen dat de enige manier om vrede te hebben is dat het conflict voor eens en voor iedereen eindigt. Nu denk je misschien: 'Wat als over al het geweld het gevolg zal zijn? Wat als de Arabische wereld bezwaar maakt?' Deze vraag is gebaseerd op een fundamenteel misverstand over hoe het Midden-Oosten werkt. Denk aan de eerste termijn van Trump toen hij Jeruzalem erkende als de hoofdstad van Israël en hij de ambassade daarheen verplaatste. Nu, voordat hij dat deed, werd ons decennialang verteld dat als Amerika Jeruzalem zou erkennen en de ambassade zou verplaatsen, er een uitbarsting zou zijn van instabiliteit en geweld in het Midden Oosten, dat het zou leiden tot oorlog en grote diplomatieke crisis. En niets van dat alles gebeurde.

Maar stel je voor dat je iemand vóór de verhuizing van de ambassade had verteld dat niet enkel de ambassade niet zou verhuizen zou leiden tot enige vorm van geweld of crisis, maar dat ongekende vredesovereenkomsten tussen Israël en islamitische Arabische staten zouden worden ondertekend na de verhuizing van de ambassade. Je zou gek zijn genoemd. Maar dat is precies wat er gebeurde. De Abraham-akkoorden vonden plaats na de verhuizing van de ambassade. Geen geweld, geen rellen, geen oorlogen, geen diplomatieke crisis als gevolg. Precies het tegenovergestelde van wat was voorspeld gebeurde.

15 september 2025, 08:48	#1
thePiano Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 20 augustus 2002 Locatie: Antwerpen, 't Stad van Alleman Berichten: 18.468	Hoe het Israëlisch-Palestijnse conflict te beëindigen Hoe het Israëlisch-Palestijnse conflict te beëindigen door Rabbi Pesach Wolicki https://www.youtube.com/watch?v=O5RA...ist=LL&index=1 Het Israëlisch-Palestijnse conflict sleept zich al meer dan een eeuw voort, aangewakkerd door verschuivende grenzen, mislukte onderhandelingen en eindeloze cycli van geweld. Maar wat als er echt een manier is om het voor eens en altijd te beëindigen? In deze video duiken we diep in de vergeten geschiedenis van het Midden-Oosten – van het Ottomaanse Rijk tot het Britse Mandaat, tot de oorlogen van 1948 en 1967 – en ontmaskeren we de mythes rond "Palestijns grondgebied" en waarom vredesbesprekingen consequent zijn mislukt. We onderzoeken waarom elk vredesaanbod werd afgewezen, waarom terrorisme voortduurt en waarom eindeloze onderhandelingen het conflict alleen maar verlengen. Tot slot onthullen we de enige realistische weg vooruit: Israëlische soevereiniteit en vrede door kracht. Vergeet de oude clichés – dit is de gedurfde oplossing die het boek over het conflict eindelijk zou kunnen sluiten. Hoe het Israëlisch-Palestijnse conflict één keer kunnen beëindigen en voor iedereen. Eerst een paar achtergrond feiten. Voor de Eerste Wereldoorlog bestond geen van de landen die we kennen in het Midden Oosten als werkelijke staten. Egypte, Libanon, Jordanië, Syrië, Irak, Saoedi-Arabië, de lijst gaat maar door. Geen van deze staten die we vandaag kennen, soevereine staten met duidelijke grenzen en regeringen, heeft ooit bestaan. Het hele gebied dat we vandaag de dag kennen als het Midden-Oosten, was gebied dat werd gecontroleerd door het Ottomaanse Rijk dat helemaal teruggaat tot de 16e eeuw. En het was het territorium van andere binnenvallende mogendheden en andere rijken voor hen die teruggaan tot de Romeinse tijd. Nu, wat je door de eeuwen heen hebt gehad was tribaal leiderschap, etnische groepen. Sommigen van hen waren nomadisch en anderen waren stabieler en ze leefden en trokken rond in deze uitgestrekte gebieden die geen grenzen hadden tussen hen. Oh, en de term Palestina die werd door niemand gebruikt buiten Europese christenen die deze term gebruikten als een naam voor het Heilige Land op kaarten van het Ottomaanse Rijk. Het gebied dat vandaag de dag Israël en Jordanië is en wat mensen Palestina noemen, heette gewoon zuidelijk Syrië. Nu was het weer een losjes afgebakend gebied. Er waren geen landen in de zin die we kennen landen. Nu na de Eerste Wereldoorlog, Westerse mogendheden, voornamelijk de Fransen en de Britten verdeelden deze gebieden nadat het Ottomaanse Rijk was verslagen. Ze verdeelden deze gebieden. Ze tekenden lijnen op de kaart en ze creëerden al deze gloednieuwe landen die ik zojuist heb opgesomd. Nu, door het creëren van staten, brachten ze een nieuw paradigma naar een Arabische wereld die altijd was geregeerd door stammen en clans die voor hun eigen zaken zorgden, terwijl ze deel uitmaakten van een groter rijk dat niet echt betrokken raakte bij hun lokale civiele zaken. Het idee van staten met regeringen en wetgevende machten en grenzen was een westerse constructie die werd geïmporteerd naar dit deel van de wereld. Nu was het uiteenvallen van het Ottomaanse Rijk ook een beetje een crisis voor vrome moslims. Zie je, volgens de Islam moet elk gebied dat ooit onder de controle van de Islam heeft gestaan altijd onder de controle blijven van de Islam. Dus toen de Britten aankondigden dat ze naast een stel moslim staten, van plan waren om een Joods thuisland te vestigen in een deel van Palestina, was dit iets dat onaanvaardbaars voor moslims. Dus natuurlijk konden de Arabische staten het verdelingsplan niet accepteren. Ze konden geen Joodse staat accepteren, de staat Israël, en in plaats daarvan verklaarden ze het onmiddellijk de oorlog aan. Toen Israëls onafhankelijkheidsoorlog eindigde in 1949 waren de gebieden van Judea en Samaria, wat mensen de Westelijke Jordaanoever noemen, in handen van Jordanië. Gaza was in handen van Egypte. En gedurende 1949 tot 1967 18 jaar, deze gebieden, het gebied dat de wereld nu claimt wordt verondersteld de basis te zijn van een Palestijnse staat, deze gebieden waren in in handen van Arabische regeringen. Denk daar eens over na. Dit roept de voor de hand liggende vraag op. Waarom hebben ze gedurende deze 18 jaar geen Palestijnse staat gecreëerd? Wat verhinderde het? Geen van deze landen was ooit in Israëlische handen geweest op dit moment. Waarom was er tussen 1948 en 1967 geen beweging om de Palestijnen onafhankelijkheid te geven? Nou, het antwoord is simpel. Niemand wilde een Palestijnse staat. Niemand drong er op enigerlei wijze op aan. Er was geen beweging. Zolang die gebieden in handen waren van Moslims, had de Arabische wereld geen probleem met de situatie. Het was pas toen Israël deze landen in 1967 veroverde dat de Arabische wereld begon te zeggen dat ze een Palestijnse staat wilden in deze gebieden, waarvan ze nu beweerden dat ze Palestijns gebied waren. Nu, gezien wat ik je vertelde over de geschiedenis van het Midden-Oosten, dit slaat duidelijk helemaal nergens op. Er was geen Palestijns gebied. Er waren zelfs geen staten of grenzen in de hele regio tot een paar decennia eerder. Laten we snel vooruit spoelen naar het vredesproces tussen Israël en de Palestijnen dat in de jaren 1990 begon. In het jaar 2000 boden de Israëliërs Yasser Arafat, toen de leider van de Palestijnen, een staat aan in ongeveer 97% van het grondgebied. Arafat weigerde het aanbod van en lanceerde in plaats daarvan de Tweede Intifada, die een brute golf van terrorisme in Israël kenmerkte. Bus bomaanslagen, zelfmoordaanslagen. Welnu, waarom deed hij dat wel? Nou, denk er eens over na. Als Arafat de deal had geaccepteerd, zou hij het boek over de onderhandelingen hebben gesloten. Hij zou het eens moeten zijn over de definitieve grenzen tussen Israël en zijn nieuwe staat Palestina. Dit zou betekenen dat de Joodse staat officieel de soevereiniteit van wordt geaccepteerd. En als moslim is dit gewoon niet iets wat Arafat zou kunnen doen. Zolang de uiteindelijke status in de lucht hangt, kunnen Arafat en al degenen die hem volgden hem altijd zeggen dat ze niet echt de islamitische heerschappij over het hele land opgeven. Zie je, ze kunnen gewoon niet toestaan dat de zaak wordt afgesloten met een definitieve overeenkomst die Israël toestaat om permanent te blijven. Dus hoe eindigt zo'n conflict ooit? Nou, er zijn eigenlijk maar twee opties. Of de islam slaagt erin een einde te maken aan de Joodse aanwezigheid in het land dat vroeger tot het islamitische kalifaat behoorde of Israël maakt duidelijk dat we nergens heen gaan en dat er niets meer over is om te onderhandelen. Dat het geschil voorbij is. Er is geen grijs gebied meer. Er zijn geen onderhandelingen meer. Er blijft niets meer over om te bespreken. En rotzooi niet met ons of je zult er uiteindelijk spijt van krijgen. Dat is wat we vrede door kracht noemen. Zolang er onbesliste vragen zijn, deze grijze gebieden met betrekking tot bepaalde gebieden. Zolang er een vraag is van wiens land het is, gaat het conflict voor onbepaalde tijd door. Wat is waarom de enige echte weg naar vrede tussen Israël en de Palestijnen is voor Israël om soevereiniteit uit te roepen over Judea en Samaria, de annexatie ervan. Zie je, zodra Israël dat doet en het definitief maakt, valt er niets meer te bespreken, er hoeven geen concessies meer te worden gedaan. Er zijn geen open vragen meer om over te onderhandelen Nu, zullen de Palestijnen dit leuk vinden? Natuurlijk niet. In het begin niet. Maar met de tijd, zal dit veranderen. Een paar maanden geleden, je herinnert je misschien nog dit, we hebben er een video over gemaakt. Een aantal stamhoofden uit Hebron en het omliggende gebied, een van de meest bevolkte gebieden in Judea en Samaria kondigden aan dat ze niet langer deel wilden uitmaken van de Palestijnse Autoriteit, dat ze hun eigen burgerzaken willen regelen net zoals een emiraat binnen de externe Israëlische veiligheid en Israëlische soevereiniteit. Met andere woorden, ze wilden lokaal tribaal bestuur, net zoals het Midden-Oosten altijd eeuwenlang geregeerd is geweest. Op dit moment heb je misschien gehoord dat de Israëlische regering een plan bespreekt voor de annexatie van Judea en Samaria om volledig een deel van Israël te worden. En dit plan maakt precies het model mogelijk dat ik zojuist heb beschreven. Hier is de voorgestelde kaart die ter discussie staat. Burgerlijke onafhankelijkheid in Arabische bevolkingscentra geregeerd zoals ze al eeuwen onder volledige Israëlische soevereiniteit staan over de rest van het gebied. Dit plan heeft de steun van een overweldigende meerderheid van de Israëli's volgens peilingen en een meerderheid van de ministers in de Israëlische regering. Israëli's beseffen dat de enige manier om vrede te hebben is dat het conflict voor eens en voor iedereen eindigt. Nu denk je misschien: 'Wat als over al het geweld het gevolg zal zijn? Wat als de Arabische wereld bezwaar maakt?' Deze vraag is gebaseerd op een fundamenteel misverstand over hoe het Midden-Oosten werkt. Denk aan de eerste termijn van Trump toen hij Jeruzalem erkende als de hoofdstad van Israël en hij de ambassade daarheen verplaatste. Nu, voordat hij dat deed, werd ons decennialang verteld dat als Amerika Jeruzalem zou erkennen en de ambassade zou verplaatsen, er een uitbarsting zou zijn van instabiliteit en geweld in het Midden Oosten, dat het zou leiden tot oorlog en grote diplomatieke crisis. En niets van dat alles gebeurde. Maar stel je voor dat je iemand vóór de verhuizing van de ambassade had verteld dat niet enkel de ambassade niet zou verhuizen zou leiden tot enige vorm van geweld of crisis, maar dat ongekende vredesovereenkomsten tussen Israël en islamitische Arabische staten zouden worden ondertekend na de verhuizing van de ambassade. Je zou gek zijn genoemd. Maar dat is precies wat er gebeurde. De Abraham-akkoorden vonden plaats na de verhuizing van de ambassade. Geen geweld, geen rellen, geen oorlogen, geen diplomatieke crisis als gevolg. Precies het tegenovergestelde van wat was voorspeld gebeurde. __________________ "Als een hond blaft als hij iets heeft gezien, blaffen alle andere honden mee, ook al hebben ze zelf niks gezien." Laatst gewijzigd door thePiano : 15 september 2025 om 08:51.