Hoe efficiënt werkt versnipperde hulp?
Dit is de titel van een politieke advertentie die ik vandaag in de krant las.
Het thema past zowel in de rubriek "Politiek: Binnenland" als in "Politiek: Buitenland".
Want wat wordt erin aangeklaagd: de overhaaste splitsing van de Belgische ontwikkelingssamenwerking, als onderdeel van de compensatie die de VLD in petto heeft in ruil voor een splitsing van B-H-V.
Ik deel die kritiek.
Of men nu voor of tegen de splisting van B-H-V is (persoonlijk ben ik voor, zij het in het kader van een rustige overleg-atmosfeer), de ontwikkelingssamenwerking regionaliseren zal leiden tot een absurde versnippering van broodnoodzakelijke inspanningen. Om te beginnen zullen 5 �* 6 regeringen in België hun eigen OS-administratie moeten uitbouwen.
Tot daar kan ik de advertentie goed volgen.
Maar dan zie ik wie onderaan deze oproep ondertekend heeft, en ik schiet in een stuiplach:
Maar liefst 10 organisaties signeren de boodschap.
10 ngo's die alleen al in Vlaanderen actief zijn rond ontwikkelingssamenwerking. Waarschijnlijk hebben ze alle 10 hun eigen administratieve structuur, hun eigen personeel, met lokale of provinciale kernen en professionele medewerkers, hun eigen tijdschriften, studiediensten en propagandacampagnes. En er zijn zeker nog vele andere ngo's op dit terrein actief in België.
Is die versnippering dan minder absurd?
(de 10 organisaties zijn, in de volgorde van de advertentie: Coprogram, Oxfam, Artsen zonder grenzen, Caritas, Damiaanactie, Wereldsolidariteit, FOS, Broederlijk Delen, Handicap International en 11.11.11)
|