[quercus]

Oorspronkelijk geplaatst door N-Vb

Als er nu één land is dat met recht kan zeggen: "I want my country back!", dan is het wel Israel. Millenia zijn de joden al onderdrukt, verjaagd, uitgebuit, uitgemoord, vergast, ...
Er is maar één plaats waar ze in rust (zouden moeten) kunnen leven en dat is Israël, maar zelfs daar zijn ze niet veilig; de bezetters, zoals HAMAS samen met hun internationale handlangers, blijven de joden uitmoorden, bestoken met bommen en raketten. Zij proberen nog altijd de joden te vernietigen, de "endlösung" nog steeds in de praktijk te brengen, als verderzetting van het naziregime.

Zelfverdediging is daarom geen keuze, maar noodzaak.
Wanneer een land wordt aangevallen, staat het voor een existentiële beslissing: buigen of breken. In zulke momenten geldt het harde motto: of wij, of zij gaan er aan. Het recht op zelfverdediging is verankerd in het internationaal recht en geworteld in de menselijke drang tot overleven. Geen volk hoeft passief toe te kijken terwijl zijn vrijheid, veiligheid en toekomst worden bedreigd. Verzet is geen agressie — het is een plicht tegenover de eigen burgers, geschiedenis en waarden.

Men had beter in 1945, na de oorlog, de moslims uitgewezen. uit Israël.
Net zoals men na ww1 en ww2 bijna 15 miljoen Duitsers uit het Oostblok uitgewezen heeft.

Daar ben ik het roerend mee eens!
Ooit werden de Joden letterlijk weggejaagd uit hun land (na afloop van de 3e Romeins-Joodse oorlog het jaar 132 en erop volgende jaren, tijdens het bewind van de zeer antisemitische Romeinse keizer Hadrianus). Dat gaf de Arabieren gelegenheid om het land binnen te sijpelen.