Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door FallenByTheHand
Waaral bewijst ge uw onwetendheid. In de commune van Parijs werd wel een staatsvorm uitgebouwd -> niet-anarchistisch dus.
(in een andere stad in frankrijk namen de anarchsitne wel de macht - ze organiseerden zich niet en zij hielden het minder dan een week uit vooraleer alles terug bij het oude was)
diktatuur ??
zo de eerste algemeen enkelvoudig stemrecht dat er bestaan heeft, met zelfs functionarissen van politiecommisairssen e.d. dergelijke die verkoezne werden, omringende boerendorpen die hun vertegenwooridgers naar Parijs verkozen, permanente afzetbaarheid en de verkozenen die niet meer dan het gemiddelde arbeidersloon verdienden; dat noemt gij dictatuur ???
amai, wat moet gij de huidige maatschappij dan niet noemen
rivalitit ??
welke rivaliteit ??
anders zitte te zeggen dat er onder het communisme juist een zwaar gebrek aan concurrentie is maar de Parijse commune gaat ge juist een teveel aan rivaliteit toekennen ???
onbekwamheid ??
dit moogt ge eens verder uitleggen...
|
We schijnen niet dezelfde bronnen te raadplegen maar dat is dan ook niet verwonderlijk als je jaren gemarineerd werdt:
[size=4]Diktatuur en anarchie door onbekwaamheid:
De Commune regeerde in wanorde, steeds schommelend tussen diktatuur en anarchie. De verantwoordelijken van diverse commisies belast met ministeriële diensten veranderden verscheidene keren en in het bijzonder betreffende de militaire zaken. Omdat de situatie verergerde deden de "Jacobijnen" van de Commune stemmen, met 45 stemmen tegen 23, voor de oprichting van een Commiteit van Publiek Welzijn, waarvan de interventie in de oorlogszaken vreselijk ongelukkig was. Hernieuwd, deze keer met de steun van de minderheid, na het ontslag van de afgevaardigde voor oorlogszaken Rossel, het nieuwe Comité van Publiek Welzijn nam enige heilzame maatregels maar het was te laat. De strijd tussen meerder- en minderheid, de rivaliteiten tussen personen ondermijnden de Commune van binnenin; van buitenuit, de voortdurende inmenging van het centraal Comité van de nationale garde in de militaire zaken verlamde zijn macht. De anarchiste proliferatie van diverse comités, die de revolutie ondersteunden, verzwakte ze terzelfdertijd, in het bijzonder betreffende de verdediging van de Commune. De Commune wantrouwde de militairen die ze had afgevaardigd voor de oorlog: de avonturier Cluseret als wel als de vrijgevige Rossel. De geestdriftigste nationale gardes waren de revolutionnaire strijders die walgden van een noodzakelijke discipline.
Tenslotte, de pogingen tot verzoening tussen de Unie der Syndicale Kamers, de Unie der Republikeinse Rechten van Parijs, de afgevaardigden van Parijs, de leden van de Vrij-Metselaars, toen er geen verzoening mogelijk was tussen de Commune en Versailles, hadden als effekt de weerstand van Parijs te verzwakken.
Kom nu niet af dat bovenstaande door kapitalistische contra-revolutionairen verteld word.
[/size]