Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe
M.a.w. een afkooksel van wat Pirenne allemaal al heeft uitgedacht. En die Pirenne deed het al voor: bronnen die niet pasten in het staatsnationalistische concept van zijn geschiedschrijving werden netjes en vakkundig genegeerd.
|
Een interessant voorbeeld van tot wat dergelijke geschiedschrijving kan leiden, is de biografie van Aartshertoging Isabella die gravin de Villermont schreef. Wanneer ze het over graaf Hendrik van den Bergh had, bracht ze zichzelf in een lastig parket: enerzijds moest ze de man laken als een 'slechte Zuid-Nederlander', omdat hij in 1632 naar de Republiek overliep, wat ze ook deed in een lelijke bewoordingen. Ze haalde daarbij de roddels die over hem verspreid werden door onder andere de Castilianen aan het hof in Brussel (een mix van protestantisme en incest). Enkele bladzijden verder, werd dezelfde graaf echter verdedigd als een goede Zuid-Nederlander, omdat hij duidelijk stelling nam in de toenemende 'verspaansing' van de regering (die toen werd gezien in de historiografie). Daar werd Van den Bergh een soort voorvechter van 'België', tegen dezelfde Castilianen die ze eerder nog citeerde.
__________________
Ik wil zeggen dat de mens Is, dat de mens Bestaat... welnu, laat hem zijn, laat hem bestaan! En dan zou het bestaan op zichzelf het enige einddoel zijn: de mens zou bestaan, en hij zou er alleen voor zorgen om te blijven bestaan in zo-groot-mate-mogelijk van relatief geluk en relatieve vrijheid. En dan zou het verkeerd zijn, misdadig, de mens zijn relatief geluk en relatieve vrijheid te doen opofferen voor een idee: voor god, de gemeenschap of de Staat.
|