Je hebt me waarschijnlijk nog nooit gezien, nog nooit van me gehoord en plotseling 'praat' ik tegen je. Ik zeg iets en je luistert.
Je kunt blijven luisteren, en dan zal ik meer over mezelf vertellen, zóveel, dat je me gaat leren kennen.
Je kunt ook zeggen: 'Niet interessant, einde verhaal, oren dicht en wegwezen.'
Prima, eigen keuze, maar dat neemt niet weg, dat je in ieder geval ervaren hebt, dat er iemand tegen je spreekt.
Als je niet gelooft dat ik besta, geloof je dus eigenlijk niets wat je niet fysiek kan aanraken. Ik besta net zo goed als de vriend die je opbelt, of de voetballer, die je alleen nog maar op de televisie hebt gezien. Je gelooft dat die bestaat, hoewel je hem zelf nog nooit hebt gesproken of 'in het echt' hebt gezien! Je gelooft dat die bestaat, omdat anderen dat jou vertellen of laten zien.
Bestaat Japan? Bestaat de andere kant van de maan? Alle dingen die wij als 'bestaan' beschouwen, hebben we gehoord en gelezen van mensen die er geweest zijn.
Bestond Napoleon? Bestond Karel de Grote? Dat weten we ook alleen maar, omdat mensen hen hebben meegemaakt en de zaak hebben opgeschreven.
Bestond Herodes? Bestond Jezus? Ook hier zijn het de neergelegde waarnemingen en ervaringen die wij als waarheid bestempelen.
Zo zijn er ook mensen die God hebben gezien. En met zien bedoel ik ook écht zien.
Als jij als schipbreukeling een mooie kuststreek ziet, denk je ook niet aan de naam en ligging van dat exotische oord. Pas als je gered bent en weer lekker thuis zit dringt het pas tot je door dat je de Bahama's hebt gezien.
Zo is het ook met God. Er doen zich momenten voor in je leven, dat je iets meemaakt, waar je OP DAT MOMENT de betekenis niet van kent. Later, soms zelfs veel later, kom je er achter, dat dit een beeld van God, of sterker nog: dat dit God zélf is geweest.
Als iemand tegen je zegt, dat hij een UFO heeft gezien, dan verklaar je hem voor gek. Als twee anderen zeggen diezélfde UFO te hebben gezien, verklaar je ze collectief gek. Als tientallen mensen deze UFO gezien hebben, denk je op z'n minst aan een volksgekte. Als het uitloopt op honderden en duizenden mensen, is er óf plaats van een grandioos verzinsel, een 'ikke hoor er ook bij' kuddevorming óf misschien toch een klein beetje waar.....
Als ook mensen met een redelijk behoorlijk verstand en nuchter van geest met hetzelfde verhaal aankomen, dan wordt het wel érg moeilijk om vol te houden dat die UFO daar nooit is geweest. Je was immers zélf niet ter plekke? J�*j kan nooit het tegendeel bewijzen!
Als nu gedurende duizenden jaren miljoenen mensen, waaronder ook zéér nuchtere lieden en mensen met een zéér groot en helder verstand, zeggen, dat zij God hebben 'gezien', ervaren en nu voor hén de zekerheid hebben van Zijn bestaan, dan mag je nog steeds zeggen dat al die mensen gek zijn, maar je staat niet erg sterk meer in je uitspraak.....
Ik kan niet bewijzen dat God bestaat. Jij kan mij niet overtuigen dat Japan bestaat. Je kunt me meenemen naar een stuk grond aan de andere kant van de aarde en dan tegen me zeggen: 'Dat daar, dat is nu Japan.' Maar ja, als ik dat niet geloof, dan heb je nog niets bereikt. J�*j weet zeker dat dat Japan is, maar ik geloof je niet. Einde discussie.
Ik kan je er niet van overtuigen dat God bestaat. Ik kan je er wel van getuigen: vele dingen laten zien, verhalen vertellen, ervaringen overbrengen, waarvan ik zeg: 'Kijk, dat is nu God.' Dat kun je geloven of niet. Geloof je het niet, dan leer je God ook niet kennen. Einde discussie.
