Hoe kun je zo laatdunkend doen over de symbolen die staan voor de weldaden en zegeningen die België en ons vorstenhuis over ons laten neerdwarrelen?
Mijn huis is één grote ode aan ons roemrijke Vaderland in verleden en heden.
Ik heb prachtige antieke tricolores aan de muur hangen, waarvan sommige mét franjes!
De staatsieportretten van al onze vorstenparen, zijn er netjes en goed zichtbaar tussen gehangen.
Ik eet van een servies waarop de lichtdrukmalen onzer royalties prijken.
De hele dag weerklinkt door mijn Belgische Barco-stereoketen de Brabançonne of pareltjes van Belgische toondichters als daar zijn: Jules Strens, Francis De Bourguignon, Marcel Poot, Rene Bernier, Gaston Brenta.
In mijn garderobe een zwart-geel-rode hoed om de Rode Duivels mee aan temoedigen, met een Belgisch biertje in de hand, lekker languit in mijn relax.
Op mijn nachtkastje wacht trouw de Story, Panorama De Post, zodat ik kan smullen van de Belgische en andere prinsen en prinsessen in 4-kleurendruk. Ik poets mijn tanden met pasta, gekocht ten voordele van de Konig Boudewijnstichting. Voor het slapen betrek ik onze monarchie in een speciaal zegenigsritueel dat ikzelf bedacht ter vervanging van het avondgebed der katholieken (ook Staaf heeft een spiritueel bezinnigsmoment ingebouwd in zijn turbulente leven!)
Heel mijn denken, doen én laten, mijn bezittingen en mijn leefwereld draait rond onze vorst en zijn lieftallige schoondochters en zelfs af en toe onze goed geconserveerde koningin Paola.
Ben ik daarom een mentaal gehandicapte?