Het gevoel dat het zo niet verder kan bestaat al eeuwen. De eerste man die daarmee uitpakte is een zekere Malthus (1766-1834) die ook dacht dat er teveel armen op aarde waren en het aantal kinderen per familie wou beperken om hongersnood op grote schaal te vermijden. Ook hij was ervan overtuigd dat er nooit genoeg voedsel kon zijn voor al die mensen .... er leefden toen amper 1 miljard mensen op aarde.
Ook doemscenario's over het einde van het kapitalisme komen uit de oude doos ... of zijn we soms Karl Marx vergeten? Hij zat er grandioos naast en de alternatieve oplossingen die hij heeft voorgesteld zijn allemaal op catastrofale mislukkingen uitgedraaid.
Toen ik op school zat eind jaren 70 was er veel sprake van het einde van "het systeem" : de vervuiling zou ons allemaal ziek maken, de olie zou opgeraken, er zou geen eten zijn voor zoveel mensen. Ik maakte mij soms echt zorgen over de toekomst ... er leefden toen 4 miljard mensen op aarde, vier keer meer als in de tijd van Malthus.
Vandaag zitten we waarschijnlijk aan 7 miljard, 3 milj. meer dan in mijn schooljaren. En wat blijkt? Er is vandaag niet meer hongersnood dan vroeger, zelfs integendeel. Er is op wereldschaal helemaal geen tekort aan voedsel en als er honger geleden wordt is dat altijd te wijten aan oorlog en corruptie.
Susan George hoeft zich dus helemaal geen zorgen te maken. De grootste bedreiging voor de mens gaat uit van de mens zelf, niet van de natuur.[edit]
[size=1]
Edit:[/size]
[size=1]After edit by Kaal on 01-06-2005 at 10:43
Reason:
--------------------------------
Het gevoel dat het zo niet verder kan bestaat al eeuwen. De eerste man die daarmee uitpakte is een zekere Malthus (1766-1834) die ook dacht dat er teveel armen op aarde waren en het aantal kinderen per familie wou beperken om hongersnood op grote schaal te vermijden. Ook hij was ervan overtuigd dat er nooit genoeg voedsel kon zijn voor al die mensen .... er leefden toen amper 1 miljard mensen op aarde.
Ook doemscenario's over het einde van het kapitalisme komen uit de oude doos ... of zijn we soms Karl Marx vergeten? Hij zat er grandioos naast en de alternatieve oplossingen die hij heeft voorgesteld zijn allemaal op catastrofale mislukkingen uitgedraaid.
Toen ik op school zat eind jaren 70 was er veel sprake van het einde van "het systeem" : de vervuiling zou ons allemaal ziek maken, de olie zou opgeraken, er zou geen eten zijn voor zoveel mensen. Ik maakte mij soms echt zorgen over de toekomst ... er leefden toen 4 miljard mensen op aarde, vier keer meer als in de tijd van Malthus.
Vandaag zitten we waarschijnlijk aan 7 miljard, 3 milj. meer dan in mijn schooljaren. En wat blijkt? Er is vandaag niet meer hongersnood dan vroeger, zelfs integendeel. Er is op wereldschaal helemaal geen tekort aan voedsel en als er honger geleden wordt is dat altijd te wijten aan oorlog en corruptie.
Susan George hoeft zich dus helemaal geen zorgen te maken. De grootste bedreiging voor de mens gaat uit van de mens zelf, niet van de natuur.[/size] |
[size=1]Before any edits, post was:
--------------------------------
Het gevoel dat het zo niet verder kan bestaat al eeuwen. De eerste man die daarmee uitpakte is een zekere Malthus (1766-1834) die ook dacht dat er teveel armen op aarde waren en het aantal kinderen per familie wou beperken om hongersnood op grote schaal te vermijden. Ook hij was ervan overtuigd dat er nooit genoeg voedsel kon zijn voor al die mensen .... er leefden toen amper 1 miljard mensen op aarde.
Ook doemscenario's over het einde van het kapitalisme komen uit de oude doos ... of zijn we soms Karl Marx vergeten? Hij zat er grandioos naast en de alternatieve oplossingen die hij heeft voorgesteld zijn allemaal op catastrofale mislukkingen uitgedraaid.
Toen ik op school zat eind jaren 70 was er veel sprake van het einde van "het systeem" : de vervuiling zou ons allemaal ziek maken, de olie zou opgeraken, er zou geen eten zijn voor zoveel mensen. Ik maakte mij soms echt zorgen over de toekomst ... er leefden toen 4 miljard mensen op aarde, vier keer meer als in de tijd van Malthus.
Vandaag zitten we waarschijnlijk aan 8 miljard, twee keer meer dan in mijn schooljaren. En wat blijkt? Er is vandaag niet meer hongersnood dan vroeger, zelfs integendeel. Er is op wereldschaal helemaal geen tekort aan voedsel en als er honger geleden wordt is dat altijd te wijten aan oorlog en corruptie.
Susan George hoeft zich dus helemaal geen zorgen te maken. De grootste bedreiging voor de mens gaat uit van de mens zelf, niet van de natuur.[/size] |
[/edit]