Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Alvader
een andere factor zou kunnen het gehalte aan "individualisme", de corruptie, het eigen belang bij de machtigen kunnen zijn dat zorgt voor het al dan niet ten ondergaan van beschavingen. Ik moet hierbij vooral denken aan de expansie van de Islam. Het valt te betwijfel dat de moslims na de vereniging van het Arabisch schiereiland milit. sterker stonden dan de twee grote rijken die hen omringden: de Byzantijnen en de Sassanieden. Echter, De Sassanieden waren intern zo verdeeld en aan het twisten, mekaar te bestrijden, dat ze geen oog hadden voor wat er buiten gebeurden. Idem ditto voor de Byzantijnen, vollop bezig met religieuze disputen. Maar ik zou me dan nog wat meer moeten toeleggen op het Egypte onder de Byzantijnen na Justinianus. Weet jij daar meer over ?
Tenslotte nog een voorbeeld. Het geweldige Byzantijnse leger werd in 1074 ( ? of 1071 ?) door de Turken verslagen bij Manzikert, hoewel de cijfertjes duidelijk in het voordeel van de Byzantijnen lagen. De Byzantijnse keizer was echter iets teveel bezig met zijn eigen lijfbehoud.
|
Dit zou idd ook een doorslaggevende factor kunnen zijn. Over Egypte onder byzantijnen weet ik alleen dat het over het algemeen als een periode van verval gezien werd. Justinianus en z'n opvolgers zouden nog geprobeerd hebben om hervormingen door te drukken maar die hadden weinig effect. Het land viel uiteen in een kleine groep grootgrondbezitters en een enorme massa kleine boeren. Het werd dan ook zeer vlug (nog tijdens het leven van Mohammed) ingelijfd.
De onderlinge verdeeldheid zou ook een doorslaggevende factor kunnen zijn, misschien ook, als je het dan gaat doortrekken het nepotisme. De Arabieren waren in het begin zo succesvol door hun strikt neutrale houding t.o.v. overheidsfuncties. De beste kandidaat kreeg de job, ongeacht afkomst.