Joris van Severen werd geboren op 19 juli 1894 te Wakken als zoon van een notaris. In het gezin van zijn jeugd was er een duidelijke Vlaamsgezinde en katholieke tendens, en dit is de basis gebleven voor zijn verdere maatschappelijk politieke loopbaan. Het begin van zijn leven lijkt gedompeld in de invloed van het Vlaams nationalisme en de Vlaamse letterkunde, en dat met een sterke katholieke inslag in de West-Vlaamse traditie. Hij krijgt echter ook zeer grote bewondering voor het Franse nationalistische denken. Eerst Maurice Barrès, maar al snel wordt deze nationalist van het gewone 19e eeuwse type gepasseerd door het nationaal-katholieke denken van zijn monarchistische en pro-katholieke dicipelen Charles Maurras en Leon Bloy. Barrès vond alle regimes in Frankrijk goed zolang ze maar pro-Frans waren, dus ook de nationale republikeinen en de Bonepartisten, terwijl Maurras en Bloy radicaal partij kozen voor de koninklijke traditie die in 1792 was afgebroken en ook voor het katholicisme als nationale religie van Frankrijk. Dit terwijl Charles Maurras' ultra-nationale visie op het katholicisme door de Rooms-Katholieke Kerk met wantrouwen werd bekeken. Aan het eind van Joris van Severen's politieke carriere zouden deze twee benaderingen een prominente plaats innemen in zijn politiek activisme en politieke denken.
Joris van Severen diende als officier tijdens de Eerste Wereldoorlog, en was daar nog zeer flamingantistisch. Hij werd zelfs bestraft voor zijn pro-Vlaamse denken en zijn pro-Vlaamse activiteiten binnen de frontbeweging. Na deze oorlog werd hij gekozen in het belgische parlement voor de Frontpartij, de Flamingantistische partij die allerhande ideologische stromingen omvatte, en waar men welkom was zolang men maar pro-Vlaams was. Hij begin zich evenwel steeds meer in een Maurrasiaans denken te ontwikkelen. Hij verloor zijn parlementszetel in een volgende verkiezing. Van Severen werd nu ook beïnvloed door Benito Mussolini, die in Italië aan de macht was gekomen.
Op 6 oktober 1931 werd formeel het Verbond van Dietsche Nationaal-Solidaristen gesticht, met Joris van Severen als leider en Wies Moens als ideoloog. Het VERDINASO werd op grote schaal georganiseerd als een totale massapartij, en leek inderdaad in staat om de Vlaamse Beweging nieuwe leven in te blazen met een eigen Conservatief Revolutionaire ideologie, geschikt voor de Nederlanden. Dat heeft niet zo mogen zijn, want Van Severen besloot in 1934 tot een nieuwe marsrichting waarbij hij de belgische realiteit aanvaarde. Wellicht het "fascisme van bovenaf" van de Spaanse premier Miguel Primo de Riviera (vader van José Antonio) indachtig, evenals de politieke realiteit in Italië en enige autoritaire Oost-Europese staten, ging Van Severen nu pogen een akkoord te sluiten met aristocratische conservatieve kringen en met de monarchie. Dit terwijl in zijn partij toch ook eerder pro-Nationaal-Socialistische tendenzen duidelijk aanwezig bleven, onder andere in de Dietsche Militie c.q. Dietsche Militanten Orde en in diverse publicaties van het VERDINASO. In 1934 was Wies Moens, als bewust Heel-Nederlands Vlaams-nationaal denker, al afgehaakt. Maar met het afhaken van de harde kern van Vlaams-nationalisten kwam ook de aanwas van eerder monarchistische belgicisten met autoritaire of fascistische sympathieën. Koning Leopold III werd een cultfiguur voor Joris van Severen en blijkbaar bestond de idee dat deze koning Van Severen zou roepen zoals in Italië Victor Emmanuel III de Duce Benito Mussolini geroepen had. Het heeft niet zo mogen zijn.
Vermeldingswaard zijn verder de pogingen van Van Severen om zijn VERDINASO ook buiten Vlaanderen uit te bouwen. Voor Van Severen zouden de Noordelijke en Zuidelijke Nederlanden, inclusief Wallonië, zich moeten verenigen, gelijk onder Koning Willem I in 1815-1830. Er waren afdelingen in Wallonië en in Noord-Nederland, maar geen van deze wist een serieuze concurrent te zijn van REX van Leon Degrelle (in Wallonië) of de Nationaal-Socialistische Beweging van Anton Mussert (in Noord-Nederland). In Vlaanderen groeide sinds 1933 sterk het Vlaams Nationaal Verbond VNV van Staf de Clerq, met een Conservatief Revolutionair streven volgens Heel-Nederlandse en Vlaams-nationalistische beginselen. De pro-NS geest vinden we daar onder andere bij Reimond Tollenaere. Ook dit betekende een zware concurrentie voor Joris van Severen en het VERDINASO.
Met het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in 1939 en de mobilisatie nam Van Severen een positie in waarin hij de belgische onafhankelijkheid verdedigde en de koning zijn trouw toezegde. Hij werd echter niet geloofd door de belgische establishment en in de meidagen van 1940 werd hij gearresteerd en in het kader van de ineenstorting van het belgische leger afgevoerd naar Frankrijk. Zijn trein met gevangenentransport kwam terecht in Abbeville. Joris van Severen werd vermoord door Franse soldaten welke door de aankomende nederlaag waren dolgeworden. Het gebeurde te Abbeville op 20 mei 1940.
Toen het doodsbericht in Vlaanderen bekend werd is het VERDINASO al snel in elkaar bestrijdende facties uiteengevallen. Het VERDINASO was immers in de eerste en de laatste plaats gericht op de leider. Verschillende ideologische visies waren onder zijn bewind samengevloeid en toen hij als bindende figuur wegviel gingen deze facties allerlei verschillende kanten op. Voor de richting Jef Francois, leider der Dietsche Militanten Orde DMO, was dat uiteindelijk duidelijk het Nationaalsocialisme zoals Adolf Hitler dat verkondigde. Weer anderen vonden hun weg (terug) naar het radicale Vlaamse nationalisme. Nog een derde richting vond zijn weg naar het Leopoldisme rond de figuur van Leopold III en werden uiteindelijk trouwe belgische traditionalisten met een duidelijke monarchistische en katholieke staatsideologie. Na 1940 en tot op heden lijken er in de herinnering verschillende Van Severens rond te lopen, allemaal geëerd door echte DINASO's van de tijd van toen.[edit]
[size=1]
Edit:[/size]
[size=1]After edit by Franz Ritter Von Epp on 27-06-2005 at 20:36
Reason:
--------------------------------
Joris van Severen werd geboren op 19 juli 1894 te Wakken als zoon van een notaris. In het gezin van zijn jeugd was er een duidelijke Vlaamsgezinde en katholieke tendens, en dit is de basis gebleven voor zijn verdere maatschappelijk politieke loopbaan. Het begin van zijn leven lijkt gedompeld in de invloed van het Vlaams nationalisme en de Vlaamse letterkunde, en dat met een sterke katholieke inslag in de West-Vlaamse traditie. Hij krijgt echter ook zeer grote bewondering voor het Franse nationalistische denken. Eerst Maurice Barrès, maar al snel wordt deze nationalist van het gewone 19e eeuwse type gepasseerd door het nationaal-katholieke denken van zijn monarchistische en pro-katholieke dicipelen Charles Maurras en Leon Bloy. Barrès vond alle regimes in Frankrijk goed zolang ze maar pro-Frans waren, dus ook de nationale republikeinen en de Bonepartisten, terwijl Maurras en Bloy radicaal partij kozen voor de koninklijke traditie die in 1792 was afgebroken en ook voor het katholicisme als nationale religie van Frankrijk. Dit terwijl Charles Maurras' ultra-nationale visie op het katholicisme door de Rooms-Katholieke Kerk met wantrouwen werd bekeken. Aan het eind van Joris van Severen's politieke carriere zouden deze twee benaderingen een prominente plaats innemen in zijn politiek activisme en politieke denken.
Joris van Severen diende als officier tijdens de Eerste Wereldoorlog, en was daar nog zeer flamingantistisch. Hij werd zelfs bestraft voor zijn pro-Vlaamse denken en zijn pro-Vlaamse activiteiten binnen de frontbeweging. Na deze oorlog werd hij gekozen in het belgische parlement voor de Frontpartij, de Flamingantistische partij die allerhande ideologische stromingen omvatte, en waar men welkom was zolang men maar pro-Vlaams was. Hij begin zich evenwel steeds meer in een Maurrasiaans denken te ontwikkelen. Hij verloor zijn parlementszetel in een volgende verkiezing. Van Severen werd nu ook beïnvloed door Benito Mussolini, die in Italië aan de macht was gekomen.
Op 6 oktober 1931 werd formeel het Verbond van Dietsche Nationaal-Solidaristen gesticht, met Joris van Severen als leider en Wies Moens als ideoloog. Het VERDINASO werd op grote schaal georganiseerd als een totale massapartij, en leek inderdaad in staat om de Vlaamse Beweging nieuwe leven in te blazen met een eigen Conservatief Revolutionaire ideologie, geschikt voor de Nederlanden. Dat heeft niet zo mogen zijn, want Van Severen besloot in 1934 tot een nieuwe marsrichting waarbij hij de belgische realiteit aanvaarde. Wellicht het "fascisme van bovenaf" van de Spaanse premier Miguel Primo de Riviera (vader van José Antonio) indachtig, evenals de politieke realiteit in Italië en enige autoritaire Oost-Europese staten, ging Van Severen nu pogen een akkoord te sluiten met aristocratische conservatieve kringen en met de monarchie. Dit terwijl in zijn partij toch ook eerder pro-Nationaal-Socialistische tendenzen duidelijk aanwezig bleven, onder andere in de Dietsche Militie c.q. Dietsche Militanten Orde en in diverse publicaties van het VERDINASO. In 1934 was Wies Moens, als bewust Heel-Nederlands Vlaams-nationaal denker, al afgehaakt. Maar met het afhaken van de harde kern van Vlaams-nationalisten kwam ook de aanwas van eerder monarchistische belgicisten met autoritaire of fascistische sympathieën. Koning Leopold III werd een cultfiguur voor Joris van Severen en blijkbaar bestond de idee dat deze koning Van Severen zou roepen zoals in Italië Victor Emmanuel III de Duce Benito Mussolini geroepen had. Het heeft niet zo mogen zijn.
Vermeldingswaard zijn verder de pogingen van Van Severen om zijn VERDINASO ook buiten Vlaanderen uit te bouwen. Voor Van Severen zouden de Noordelijke en Zuidelijke Nederlanden, inclusief Wallonië, zich moeten verenigen, gelijk onder Koning Willem I in 1815-1830. Er waren afdelingen in Wallonië en in Noord-Nederland, maar geen van deze wist een serieuze concurrent te zijn van REX van Leon Degrelle (in Wallonië) of de Nationaal-Socialistische Beweging van Anton Mussert (in Noord-Nederland). In Vlaanderen groeide sinds 1933 sterk het Vlaams Nationaal Verbond VNV van Staf de Clerq, met een Conservatief Revolutionair streven volgens Heel-Nederlandse en Vlaams-nationalistische beginselen. De pro-NS geest vinden we daar onder andere bij Reimond Tollenaere. Ook dit betekende een zware concurrentie voor Joris van Severen en het VERDINASO.
Met het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in 1939 en de mobilisatie nam Van Severen een positie in waarin hij de belgische onafhankelijkheid verdedigde en de koning zijn trouw toezegde. Hij werd echter niet geloofd door de belgische establishment en in de meidagen van 1940 werd hij gearresteerd en in het kader van de ineenstorting van het belgische leger afgevoerd naar Frankrijk. Zijn trein met gevangenentransport kwam terecht in Abbeville. Joris van Severen werd vermoord door Franse soldaten welke door de aankomende nederlaag waren dolgeworden. Het gebeurde te Abbeville op 20 mei 1940.
Toen het doodsbericht in Vlaanderen bekend werd is het VERDINASO al snel in elkaar bestrijdende facties uiteengevallen. Het VERDINASO was immers in de eerste en de laatste plaats gericht op de leider. Verschillende ideologische visies waren onder zijn bewind samengevloeid en toen hij als bindende figuur wegviel gingen deze facties allerlei verschillende kanten op. Voor de richting Jef Francois, leider der Dietsche Militanten Orde DMO, was dat uiteindelijk duidelijk het Nationaalsocialisme zoals Adolf Hitler dat verkondigde. Weer anderen vonden hun weg (terug) naar het radicale Vlaamse nationalisme. Nog een derde richting vond zijn weg naar het Leopoldisme rond de figuur van Leopold III en werden uiteindelijk trouwe belgische traditionalisten met een duidelijke monarchistische en katholieke staatsideologie. Na 1940 en tot op heden lijken er in de herinnering verschillende Van Severens rond te lopen, allemaal geëerd door echte DINASO's van de tijd van toen.[/size] |
[size=1]Before any edits, post was:
--------------------------------
[font=Arial] [/font]<SPAN style="FONT-SIZE: 10pt; COLOR: black; FONT-FAMILY: Arial">Op 20 mei 1940 werden de Nationaal-Solidaristen Joris van Severen en Jan Ryckoort door het leger van de Franse Derde Republiek vermoord tijdens een algehele massamoord op geïnterneerde mannen, vrouwen en kinderen welke door de belgische staat naar Frankrijk waren getransporteerd. Het was de laatste sluiptrekking van het belgische regime van judeo-plutocratische vrijmetselaars en monarchistische klerikalen dat de Vlaamse en Waalse massa's onderdrukte, uitbuitte en uitzoog, alles ten dienste van het internationale jodendom. De Wehrmacht maakte komaf met de soldatestka van de republiek welke ook de arbeiders en boeren, woonachtig in Frankrijk, in de greep hield.[/size] |
[/edit]