Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Descartes Jr
Directe Democratie .. het kan niet lang meer uitblijven. In Zwitserland is het al geruime tijd een feit.
In Italie heeft men ook zeer regelmatig referenda. Zoals ook weer vandaag : in Het Belang van Limburg staat dit WE zelfs een italiaanse oproep aan de Limburgse italianen om hun stembiljet met de post (ongefrankeerd) in te sturen. Het gaat om 2 nieuwe wetsvoorstellen. De stemming gebeurt via directe democratie.
Wat is er nu zo moeilijk om hetzelfde in België in te voeren ?
|
Dat heeft eerder met België zelf te maken. Een referendum levert immers een duidelijk antwoord op, daar valt niet aan te tornen.
In ons Belgisch compromis-model, waarin Vlaanderen A mag beslissen en Wallonië B om uiteindelijk met een lauw C (of, in de meeste gevallen met de blokkering en het begraven van het dossier) te eindigen, is een duidelijke meerderheidskeuze onmogelijk.
Het laatste referendum in België, rond de Koningskwestie, was de grootste splijtzwam die het land kende sinds zijn oprichting.
Vlaanderen en Wallonië stonden lijnrecht tegenover elkaar en een linkse, Waals-separatistische revolutie was reeds in de maak, omdat het voor de Walen niet aanvaardbaar was de meerderheid te aanvaarden die niet de hunne was.
Vakbondsleider en wallingant André Renard begon reeds de staalarbeiders in het Borinagebekken te bewapenen tot hij gekraakt werd door het Belgische establishment, dat met het aftreden van Leopold III een democratisch besluit negeerde om de lieve vrede te bewaren.
Stel je maar eens een referendum voor in België, bijvoorbeeld rond de spijtoptanten of het jeugdsanctierecht (om maar iets te zeggen): Vlaanderen kiest met een grote meerderheid voor "ja", Wallonië voor "nee".
Wat gaan we dan doen? Als we de uitslag zouden respecteren, zou het "ja" worden. De Vlamingen zijn immers met meer. Uiteraard is het echter onaanvaardbaar voor de Walen om een Vlaamse beslissing opgedrongen te krijgen, dus het geval zit al muurvast voor we goed begonnen zijn.