Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door ericferemans
Zelf de bijbel zegt dat je je naast moet beminnen zoals jezelf, dat je dus leert wat naastenliefde is door eerst jezelf te beminnen.
|
Dat is een misverstand : de Bijbel gaat ervan uit dat wij onszelf zowiezo lief hebben en vraagt daarom dat wij de anderen tenminste evenveel zouden beminnen. Er wordt nergens gezegd dat wij eerst onszelf moeten beminnen, dat is een perverse interpretatie die de mens een uitvlucht geeft om het gebod niet te moeten gehoorzamen : "Ik hou nog niet genoeg van mezelf om de anderen lief te hebben" is een prachtexcuus.
In het Oude testament worden de Israelieten wel verschillende keren aangemaand om de vreemdeling te helpen en te verwelkomen. Verder wordt het accent geplaatst op de familie : men moet voor zijn naaste zorgen, en in eerste plaats voor familieleden.
Volgens mij is er dus geen basis in de Bijbel voor "eigen volk eerst". De Bijbel is echter geen handleiding om een staats-of volksgemeenschap te organiseren. "Mijn rijk is niet van deze wereld".
Als Christen vindt ik dus dat "eigen volk eerst" niet noodzakelijk onchristelijk is. De vreemdeling mag geen onrecht aangedaan worden maar een aantal voordelen aan staatsburgers voorbehouden moet voor mij zeker kunnen. Staatsburgers hebben tenslotte ook meer verplichtingen dan vreemdelingen. Zo heb ik militaire dienstplicht moeten presteren en ben ik nog steeds oproepbaar.
"Eigen volk alleen" is iets anders. Dat kan voor mij niet want dat zou heel duidelijk onrechtvaardig zijn. Alles hangt dus af van de manier waarop men het principe "eigen volk eerst" concreet zou toepassen.