Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Mitgard
sociale uitkeringen beschermen de lonen van de werkenden.
zonder sociale uitkeringen zouden de patroons de lonen onbeperkt kunnen laten dalen, vermits dan honger het enige alternatief was voor de uitbuiting.
|
In zo'n situatie volstaat het dat er 1 bedrijf is die beslist om deftige lonen uit te keren, om alle beschikbare en gemotiveerde werkvolk weg te zuigen bij zijn concurrentie, waardoor hij in staat zal zijn te produceren en kwaliteitsproducten af te leveren, en de andere niet. Uw redenering is ietwat simpel; de realiteit is net iets complexer dan dat...
Citaat:
sociale uitkeringen behoeden diegenen die geen werk vinden van de armoede.
de arbeidsmarkt is van die aard dat het een mathematische zekerheid is dat er voor een aanzienlijk aantal mensen geen werk is, ongeacht of ze dat nu willen of niet.
deze mensen verdienen niet in armoede te leven, en bijgevolg zijn uitkeringen noodzakelijk.
|
Waarom zou iemand die pertinent weigert te werken, niet verdienen om in armoede te leven eigenlijk?
Kan u die mathematische zekerheid trouwens even bewijzen en tegelijk aangeven waarom er dan nog steeds knelpuntberoepen zijn die niet ingevuld geraken?
Citaat:
dankzij sociale uitkeringen is er een minimum aan koopkracht gegarandeerd bij iedereen in de samenleving. dit komt alle handelaars, zelfstandigen en producenten ten goede.
immers, uitkeringstrekkers kopen ook hun producten, zo worden loonlasten, RSZ-bijdragen, etc. terugverdiend...
dat uitkeringen 'profitariaat' in de hand zou werken is sterk overdreven.
het klassieke argument van het grootkapitaal, dat er alle belang bij heeft om de SZ af te bouwen want zo kunnen zij hun winsten vergroten.
|
Als de sociale uitkeringen hoog genoeg zijn en ze het oninteressant maken om de arbeidsmarkt op te trekken, dan werken ze inderdaad profitariaat op. Lijkt me logisch...