Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Ambiorix
Als men het scheppingsverhaal opneemt als het creëren van de 'ziel' op zich, dus niet 'mens' als stoffelijk wezen, dan kan men toch stellen dat er op zeker ogenblik �*n de evolutie is ingegrepen.
Wat ik zelfs goed mogelijk acht. Moraal, liefdadigheid, bewustzijn van kwaad en zonde, etc. is niet aan een ziel-loos wezen (dier) besteed.
Trouwens je argument over lijden, dood, en wreedheid daar heb ik toch mijn twijfels over. Waarom zou God dat niet toelaten voor dieren (want dat was het wezen waar de mens uit voorkwam) als dat vandaag de dag nog de gewoonste zaak is (dieren lijden door toedoen van mens én van diersoorten die hen als voedsel nemen).
|
Omdat alles met een doel wordt geschapen en dus het menselijk lichaam tot stand kwam om als tempel van de bovennatuur te dienen (wat we als christenen met de woorden "ziel" alsook "genade" omschrijven). Daarenboven is het niet logisch dat door de morele overtreding van de ziel (in het toestemmen van de bekoring) het lichaam zou delen als het om twee totaal onderscheiden zaken zou gaan. Dan zou alleen de ziel hierin moeten delen. God heeft echter lichaam en ziel geschapen en uit het niets tot zijn gebracht in een geheel dat ook in haar geheel de gevolgen van de daden moet dragen. Dit illustreert de menselijke eenheid, wat ook weer tot uiting komt in het herrijzen naar lichaam en ziel op de Jongste Dag.