Twee vragen
Vraag 1
Een maatschappij kan slechts functioneren indien er een gemeenschappelijke basis is. Hoe kan onze maatschappij echter functioneren wanneer de focus niet ligt op het gemeenschappelijke, maar op het particuliere? Hoe moet het verder wanneer delen van de bevolking zich als een 'aparte' groep gaan gedragen door zich vast te klampen aan een (particuliere) identiteit - zij het een Vlaamse, een Marokkaanse, een joodse, enz. - en in de openbaarheid (waar de klemtoon op algemene belangen zou moeten liggen) louter nog particuliere eisen formuleren? Of moeten we de notie 'maatschappij' verwerpen? Maar wat treedt daar dan voor in de plaats?
Vraag 2
Emancipatie was in het verleden steevast een proces waarbij een bepaalde groep in de samenleving niet zozeer ongebondenheid nastreefde, als wel de volwaardige integratie in de dominante cultuur: in die zin is het emancipatieproces vaak net een bevestiging geweest van de onderdrukkende cultuur in plaats van een verwerping (bijv. vrouwen ontwikkelden geen werkelijke eigen cultuur, maar wilden de mannencultuur adopteren). Bestaat de werkelijke emancipatie er niet in zich in eerste instantie toe te spitsen op het opeisen van een evenwaardige plaats
naast de dominante cultuur en zich in tweede instantie, gelet op het probleem van vraag 1, individueel te bevrijden van de cultuur waaraan men tijdelijk een identiteit ontleende om zich te emanciperen en die op haar beurt, om instrumentele eendracht te creëren, de interne verschillen onderdrukte?[edit]
[size=1]
Edit:[/size]
[size=1]After edit by Den Duisteren Duikboot on 12-08-2005 at 18:16
Reason:
--------------------------------
Twee vragen
Vraag 1
Een maatschappij kan slechts functioneren indien er een gemeenschappelijke basis is. Hoe kan onze maatschappij echter functioneren wanneer de focus niet ligt op het gemeenschappelijke, maar op het particuliere? Hoe moet het verder wanneer delen van de bevolking zich als een 'aparte' groep gaan gedragen door zich vast te klampen aan een (particuliere) identiteit - zij het een Vlaamse, een Marokkaanse, een joodse, enz. - en in de openbaarheid (waar de klemtoon op algemene belangen zou moeten liggen) louter nog particuliere eisen formuleren? Of moeten we de notie 'maatschappij' verwerpen? Maar wat treedt daar dan voor in de plaats?
Vraag 2
Emancipatie was in het verleden steevast een proces waarbij een bepaalde groep in de samenleving niet zozeer ongebondenheid nastreefde, als wel de volwaardige integratie in de dominante cultuur: in die zin is het emancipatieproces vaak net een bevestiging geweest van de onderdrukkende cultuur in plaats van een verwerping (bijv. vrouwen ontwikkelden geen werkelijke eigen cultuur, maar wilden de mannencultuur adopteren). Bestaat de werkelijke emancipatie er niet in zich in eerste instantie toe te spitsen op het opeisen van een evenwaardige plaats naast de dominante cultuur en zich in tweede instantie, gelet op het probleem van vraag 1, individueel te bevrijden van de cultuur waaraan men tijdelijk een identiteit ontleende om zich te emanciperen en die op haar beurt, om instrumentele eendracht te creëren, de interne verschillen onderdrukte?[/size] |
[size=1]Before any edits, post was:
--------------------------------
Twee vragen
Vraag 1
Een maatschappij kan slechts functioneren indien er een gemeenschappelijke basis is. Hoe kan onze maatschappij echter functioneren wanneer de focus niet ligt op het gemeenschappelijke, maar op het particuliere? Hoe moet het verder wanneer delen van de bevolking zich als een 'aparte' groep gaan gedragen door zich vast te klampen aan een (particuliere) identiteit - zij het een Vlaamse, een Marokkaanse, een joodse, enz. - en in de openbaarheid (waar de klemtoon op algemene belangen zou moeten liggen) louter nog particuliere eisen formuleert? Of moeten we de notie 'maatschappij' verwerpen? Maar wat treedt daar dan voor in de plaats?
Vraag 2
Emancipatie was in het verleden steevast een proces waarbij een bepaalde groep in de samenleving niet zozeer ongebondenheid nastreefde, als wel de volwaardige integratie in de dominante cultuur: in die zin is het emancipatieproces vaak net een bevestiging geweest van de onderdrukkende cultuur in plaats van een verwerping (bijv. vrouwen ontwikkelden geen werkelijke eigen cultuur, maar wilden de mannencultuur adopteren). Bestaat de werkelijke emancipatie er niet in zich in eerste instantie toe te spitsen op het opeisen van een evenwaardige plaats naast de dominante cultuur en zich in tweede instantie, gelet op het probleem van vraag 1, individueel te bevrijden van de cultuur waaraan men tijdelijk een identiteit ontleende om zich te emanciperen en die op haar beurt, om instrumentele eendracht te creëren, de interne verschillen onderdrukte?[/size] |
[/edit]