Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Nynorsk
Kijk, het is redelijk simpel hoor. Je hebt drie soorten mensen die niet gaan werken:
1. diegenen die ziek zijn en erkend worden in hun ziekte
2. diegenen die ziek zijn en niet erkend worden in hun ziekte
3. diegenen die te tam zijn om te willen werken, aka de profiteurs.
Bestond er alleen categorie 1 en 3, dan was er geen probleem: die eerste krijgen een vergoeding van de ziekteverzekering, die derde mag je gerust, na aanhoudend werkweigeren van geschikte jobs, hun uitkering afnemen van mij, want als je kunt gaan werken, en je hebt het geld nodig, dan moet je gaan werken.
Het is categorie 2, die niet beperkt is, die langs alle kanten aangevallen wordt.
In hun eigen omgeving, waar ze vaak op heel wat onbegrip kunnen rekenen, vaak ook in de medische wereld, waar ze vaak helemaal niet serieus genomen worden (zo zijn er artsen die de diagnose CVS gewoon ronduit zever vinden. je zal maar eens CVS hebben en bij zo'n pipo terechtkomen). En daarnaast zit de maatschappij hen uit te schijten voor alles wat rot en lelijk is: profiteurs, luierikken, losers,... Lees maar eens op dit forum. Sommigen vinden dan ook nog eens dat die mensen hun uitkering moet afgepakt worden.
Mensen worden echt KAPOTGEMAAKT op die manier, en daar word ik - als niet-erkende chronisch zieke - echt gigantisch KWAAD van.
Nee, tot zolang er zieke mensen zijn die in deze perverte samenleving niét serieus genomen worden, kun je dit gewoon NIET MAKEN.
Het langzaam dood maken van mensen moet maar eens stoppen.
|
Dus we zijn al akkoord dat profiteurs maar uit hun luie zetel moeten komen en dat men hun uitkering gerust mog blokkeren. Wat betreft jouw categorie 2: ergens lijkt het me straf dat er een resem ziektes of lichamelijke problemen zouden bestaan, die echt onmogelijkheid tot werken veroorzaken (!), maar die niet gekend zijn door de medische wereld of waarvan de ernst niet erkend wordt door de medische wereld. Waar ik wel in kan komen is dat er een hoop aandoeningen bestaan, die het leven best wel lastig maken, maar die het niet onmogelijk maken om te gaan werken en dus ook niet als dusdanig erkend worden, ook al zouden de getroffenen het liefst anders zien. Ook daar moet er dus genuanceerd worden.
Er zijn er immers genoeg die bij het kleinste sneetje in hun vinger al van zichzelf vinden, zonder dat daar een arts aan te pas moet komen, dat ze werkonbekwaam zijn. Ik denk dat je zo'n types evenzeer in categorie 3 kan onderverdelen.